Op maandag 29 oktober 2007 is Wim Olijve een uur lang geïnterviewd door presentator Menno Buch op de nieuwe tv-zender Het Gesprek. Dit interview is te bekijken op http://www.hetgesprek.nl/archief/114/
In 'Tussen waan en werkelijkheid' beschrijft Wim Olijve hoe de controle over zijn leven hem langzaam ontglipte toen hij door een stommiteit in een net van leugens verstrikt raakte. Hij maakte een vriend wijs, dat er in een café vlakbij een cocaïnedeal zou plaatsvinden. Hij legde echter zelf de zogenaamde drugs neer. Die vriend bleek een vader bij de CID, de Criminele Inlichtingendienst, te werken en hij wilde deze drugszaak wel eens uitzoeken. Toen uitkwam hoe het zat, kreeg Wim de waarschuwing dat ze hem wel zouden weten te vinden en dat ze hem ook konden kapotmaken.
Vanaf dat moment ging het langzaam fout. Wim ging stemmen horen en in zijn huis werden dingen verschoven als hij niet thuis was. Volkomen vreemden gebruikten woorden die hij in bepaalde situaties eerder had uitgesproken. Een rode sportauto hield zich steeds voor zijn huis op. Waan en werkelijkheid gingen meer en meer door elkaar heen lopen. Uiteindelijk begon Wim een misdaad en zat jaren vast in het Huis van Bewaring en in de psychiatrie, als ter beschikking gestelde.
Wat waar en niet waar is zou Wim niet meer kunnen zeggen. Feit is wel dat hij het heeft beschreven zoals hij het heeft ervaren. Het boek geeft een fascinerend inzicht in de verwarrende wereld van iemand voor wie niets zeker is en die door raadselachtige gebeurtenissen voortdurend uit zijn evenwicht wordt gebracht.
In 'Tussen waan en werkelijkheid' beschrijft Wim Olijve hoe de controle over zijn leven hem langzaam ontglipte toen hij door een stommiteit in een net van leugens verstrikt raakte. Hij maakte een vriend wijs, dat er in een café vlakbij een cocaïnedeal zou plaatsvinden. Hij legde echter zelf de zogenaamde drugs neer. Die vriend bleek een vader bij de CID, de Criminele Inlichtingendienst, te werken en hij wilde deze drugszaak wel eens uitzoeken. Toen uitkwam hoe het zat, kreeg Wim de waarschuwing dat ze hem wel zouden weten te vinden en dat ze hem ook konden kapotmaken.
Vanaf dat moment ging het langzaam fout. Wim ging stemmen horen en in zijn huis werden dingen verschoven als hij niet thuis was. Volkomen vreemden gebruikten woorden die hij in bepaalde situaties eerder had uitgesproken. Een rode sportauto hield zich steeds voor zijn huis op. Waan en werkelijkheid gingen meer en meer door elkaar heen lopen. Uiteindelijk begon Wim een misdaad en zat jaren vast in het Huis van Bewaring en in de psychiatrie, als ter beschikking gestelde.
Wat waar en niet waar is zou Wim niet meer kunnen zeggen. Feit is wel dat hij het heeft beschreven zoals hij het heeft ervaren. Het boek geeft een fascinerend inzicht in de verwarrende wereld van iemand voor wie niets zeker is en die door raadselachtige gebeurtenissen voortdurend uit zijn evenwicht wordt gebracht.
