Eeuwig verliefd op Walcheren: dat was Jan Campert (1902-1943) zijn -
korte - leven lang. Hij bracht zijn jeugd door in Westkapelle, waar zijn
vader huisarts was. In de 15 jaar dat hij daar woonde, is zijn liefde voor
Walcheren ontstaan. Jan Campert was behalve dichter/schrijver ook journalist
en columnist. Bij het grote publiek werd hij kort na zijn dood bekend
door het gedicht "Het Lied der Achttien Dooden", symbool van het
verzet tegen de nazi's. Al vrij snel na zijn vertrek uit Zeeland schreef hij een
serie van 34 artikelen voor het weekblad Ons Zeeland van 1928-1929 onder
de titel 'Uit een jeugd. Herinneringen aan Zeeland'. Op een tocht met de
stoomtram voeren ze de lezer onder andere mee langs Westkapelle, langs
Middelburg en Vlissingen waar hij schoolging, en langs Zoutelande, zijn
'klein aardsch paradijs.'
Deze herinneringen aan Zeeland en de Zeeuwen ('Geen land en geen volk
is mij liever') openbaren een voor velen onbekende kant van Jan Camperts
schrijverschap en werpen nieuw licht op zijn dichterschap: 'Ik zie zoo
gaarne dit verband tusschen mijn eiland en de poëzie gelegd.'
De serie artikelen is nu gedigitaliseerd, gebundeld en van toelichting
en illustraties uit de tijd van Campert voorzien door Ans Dingemanse-
Dieleman en Aad de Klerk.
Van Remco Campert is een gedicht over zijn vader opgenomen.
korte - leven lang. Hij bracht zijn jeugd door in Westkapelle, waar zijn
vader huisarts was. In de 15 jaar dat hij daar woonde, is zijn liefde voor
Walcheren ontstaan. Jan Campert was behalve dichter/schrijver ook journalist
en columnist. Bij het grote publiek werd hij kort na zijn dood bekend
door het gedicht "Het Lied der Achttien Dooden", symbool van het
verzet tegen de nazi's. Al vrij snel na zijn vertrek uit Zeeland schreef hij een
serie van 34 artikelen voor het weekblad Ons Zeeland van 1928-1929 onder
de titel 'Uit een jeugd. Herinneringen aan Zeeland'. Op een tocht met de
stoomtram voeren ze de lezer onder andere mee langs Westkapelle, langs
Middelburg en Vlissingen waar hij schoolging, en langs Zoutelande, zijn
'klein aardsch paradijs.'
Deze herinneringen aan Zeeland en de Zeeuwen ('Geen land en geen volk
is mij liever') openbaren een voor velen onbekende kant van Jan Camperts
schrijverschap en werpen nieuw licht op zijn dichterschap: 'Ik zie zoo
gaarne dit verband tusschen mijn eiland en de poëzie gelegd.'
De serie artikelen is nu gedigitaliseerd, gebundeld en van toelichting
en illustraties uit de tijd van Campert voorzien door Ans Dingemanse-
Dieleman en Aad de Klerk.
Van Remco Campert is een gedicht over zijn vader opgenomen.
