Meermaals heeft Edith Oeyen ons in het verleden al vergast op een veelvoud van gedichten. Zij werd immers met de pen geboren. Zij wilde het zo graag, al van kindsbeen af, zich schrijvend een weg banen door het leven.
Doorheen de jaren- en dat is ook in deze nieuwe bundel duidelijk merkbaar- is zij samen met haar woorden gegroeid. Hoewel ze bewust, vasthoudt aan haar eigen stijl, waarin gevoel de eerste viool speelt, is elke nieuwe bundel toch weer een ontdekking, weet zij ons als lezer telkens te verrassen.
In deze nieuwe bundel neemt Edith ons mee op sleeptouw langsheen herinneringen, die vorm en inhoud krijgen door ze te plaatsen tegen het decor van diverse gemeenten en steden. Als geen ander weet zij in de manier waarop zij haar gevoelens vertolkt een universele dimensie te leggen, zodat herkenbaarheid het sleutelwoord van deze bundel wordt. de eenvoud is haar motief, poëzie is voor haar een voorbode van het worden, een beeld van nu, de melancholie van het voorbije. Liefde, warmte, verdriet, gemis, de hoop, de vreugde wisselen elkaar voortdurend af en worden met het oog voor detail aan het papier toevertrouwd.
Het leidt geen twijfel dat deze bundel voortreffelijke poëzie weerom zijn weg zal vinden naar een grote schare geïnteresseerden en trouwe lezers. Dit is immers het soort poëzie om graag bij de hand te hebben, om te lezen en te herlezen, om een plaats te geven in je leven…
Eddy Timmermans
Doorheen de jaren- en dat is ook in deze nieuwe bundel duidelijk merkbaar- is zij samen met haar woorden gegroeid. Hoewel ze bewust, vasthoudt aan haar eigen stijl, waarin gevoel de eerste viool speelt, is elke nieuwe bundel toch weer een ontdekking, weet zij ons als lezer telkens te verrassen.
In deze nieuwe bundel neemt Edith ons mee op sleeptouw langsheen herinneringen, die vorm en inhoud krijgen door ze te plaatsen tegen het decor van diverse gemeenten en steden. Als geen ander weet zij in de manier waarop zij haar gevoelens vertolkt een universele dimensie te leggen, zodat herkenbaarheid het sleutelwoord van deze bundel wordt. de eenvoud is haar motief, poëzie is voor haar een voorbode van het worden, een beeld van nu, de melancholie van het voorbije. Liefde, warmte, verdriet, gemis, de hoop, de vreugde wisselen elkaar voortdurend af en worden met het oog voor detail aan het papier toevertrouwd.
Het leidt geen twijfel dat deze bundel voortreffelijke poëzie weerom zijn weg zal vinden naar een grote schare geïnteresseerden en trouwe lezers. Dit is immers het soort poëzie om graag bij de hand te hebben, om te lezen en te herlezen, om een plaats te geven in je leven…
Eddy Timmermans
