Mary Borden was de dochter van een miljonair in Chicago. Ze trok naar Europa en richtte in de Eerste Wereldoorlog vlak achter het loopgravenfront in België eigen veldhospitalen op. Afschuwelijk verminkte, bloedende en krijsende soldaten werden er binnengebracht, vers van het slagveld. Net als de schrijfster Ellen LaMotte, die overigens als verpleegster werkte in een van Bordens hospitaals en verslag deed van haar ervaringen in Het kielzog van de oorlog (De Bezige Bij, 2010), liet Borden zich in haar verhalen van het front niets gelegen liggen aan de officiële, zeer opgesmukte versies van wat er in de oorlog gebeurde: onverbloemd en genadeloos, maar met een groot persoonlijk mededogen jegens de slachtoffers, schrijft ze over wat ze zag en meemaakte. En net als LaMotte ondervond ze de grootste moeilijkheden om haar Verboden gebied gepubliceerd te krijgen. Mary Borden (1886-1968) stamde uit een zeer welgestelde familie uit Chicago. Ze trok naar Europa, waar ze zowel in de Eerste als in de Tweede Wereldoorlog veldhospitalen oprichtte, waarin ze zelf ook als verpleegster werkte. Ze beschouwde zichzelf nadrukkelijk ook als schrijfster en publiceerde romans, verhalen en reisverslagen.
