Dirk Kroon (*1946) heeft in Verzamelde liefdesgedichten een royale keuze samengebracht uit gedichten die hij schreef van 1965 tot en met 2015. Deze zijn in twee afdelingen ondergebracht: de eerste verwoordt in vrije verzen frappante aspecten van liefde, mede door in cycli het beeld op te roepen van De vogelvrouw en Nomade. De tweede bevat veelal korte, bespiegelende, soms traditioneel vormgegeven gedichten die zowel de overvloed van een liefde als het menselijk tekort laten zien.
Doordat het geheel chronologisch is geordend, volgt de lezer geliefden bij het voorbijgaan van de tijd. Welke benaderingswijze ook wordt gehanteerd en hoe evocatief of direct de gedichten ook mogen zijn, Kroon blijft de uitgesproken lyricus die hij vanaf het begin is geweest.
Met de uitgave van Verzamelde liefdesgedichten brengt Liverse deze dichter wederom onder de aandacht - na de losse dichtbundels Bijna oud, gedichten van een babyboomer (2011), Dagelijks despoot, de jaren van een babyboomer (2013) en Is het werkelijk? Verkenningen van dichters (2015), waarin Kroons voornaamste literaire essays zijn verzameld.
Doordat het geheel chronologisch is geordend, volgt de lezer geliefden bij het voorbijgaan van de tijd. Welke benaderingswijze ook wordt gehanteerd en hoe evocatief of direct de gedichten ook mogen zijn, Kroon blijft de uitgesproken lyricus die hij vanaf het begin is geweest.
Met de uitgave van Verzamelde liefdesgedichten brengt Liverse deze dichter wederom onder de aandacht - na de losse dichtbundels Bijna oud, gedichten van een babyboomer (2011), Dagelijks despoot, de jaren van een babyboomer (2013) en Is het werkelijk? Verkenningen van dichters (2015), waarin Kroons voornaamste literaire essays zijn verzameld.
