Ik ben al vier jaar weduwe, alleen mijn man weet het nog niet.
In mei 2007 werd de echtgenoot van Nancy Levy opgenomen op de psychogeriatische afdeling van een verpleegtehuis. Ze had toen al zes zware jaren achter de rug, waarin het langzaam duidelijk was geworden dat haar man aan alzheimer leed. Ze zegde haar baan op om haar echtgenoot thuis te kunnen verzorgen, maar uiteindelijk werd de zorg te zwaar en moest ze haar man op laten nemen. Een beslissing waar ze het nog altijd moeilijk mee heeft. Na zijn opname moest ze het huis verkopen waar ze samen alle gelukkige jaren hadden gewoond, een ander huis kopen en inrichten en toen het stof begon te dalen, gebeurde wat ze eerder al vreesde: ze kreeg een burn-out. Wekelijks bezoekt ze haar man, maar de bezoeken vallen haar zwaar. Het verlies van de ondernemende, intelligente en charmante man die haar echtgenoot ooit was, bezorgt haar nog het meeste verdriet.
Een nietsontziend eerlijk verslag over een groot verlies.
In mei 2007 werd de echtgenoot van Nancy Levy opgenomen op de psychogeriatische afdeling van een verpleegtehuis. Ze had toen al zes zware jaren achter de rug, waarin het langzaam duidelijk was geworden dat haar man aan alzheimer leed. Ze zegde haar baan op om haar echtgenoot thuis te kunnen verzorgen, maar uiteindelijk werd de zorg te zwaar en moest ze haar man op laten nemen. Een beslissing waar ze het nog altijd moeilijk mee heeft. Na zijn opname moest ze het huis verkopen waar ze samen alle gelukkige jaren hadden gewoond, een ander huis kopen en inrichten en toen het stof begon te dalen, gebeurde wat ze eerder al vreesde: ze kreeg een burn-out. Wekelijks bezoekt ze haar man, maar de bezoeken vallen haar zwaar. Het verlies van de ondernemende, intelligente en charmante man die haar echtgenoot ooit was, bezorgt haar nog het meeste verdriet.
Een nietsontziend eerlijk verslag over een groot verlies.
