Zijwaarts springen

'Wanneer je in drie strofen en weinig woorden een hele wereld neer kunt zetten, ben je een goed dichter. De details zijn goed, de woordkeuze is goed, de beelden heel soms wat bekend, maar dit is een gedicht met een hart.' - Turing Gedichtenwedstrijd 2014.
'In het winnende gedicht laat de dichter verleden, heden en (nabije) toekomst frontaal op elkaar botsen. De stemmen van een bed, een tafel en een stoel uit het verleden vormen een bonte kakofonie; en daar is niks zinnigs van te maken. Zonder het woord te gebruiken schetst de dichter de pijn van wat er niet meer is, en of binnenkort niet meer zal zijn. Want als je als lezer in het heden stapt, en met het gedicht mee naar beneden gaat, dan ligt daar vader op zijn sterfbed. De woorden die hij lispelt, zijn ook "volkomen onsamenhangend". Prachtig verwoord: de grootste pijn zit 'm niet zozeer in het verlies zelf, maar in de zinloosheid ervan.' - Juryrapport gedichtenwedstrijd 2015, door aquaZZ georganiseerd.
'Zeer ontroerende, beeldende beschrijving van de relatie tot een dementerende ouder. Nergens wordt dit gedicht zeemzoet - wat met zo een gevoelige thematiek niet gemakkelijk te vermijden is. Ook de woordkeuze is verfijnd en rijk. Mooie titel ook, tenslotte, die werkelijk iets bijdraagt aan het gedicht.' - Turing Gedichtenwedstrijd 2012.
Zijwaarts springen in verzonken tijd.