Katrien Deschryver is de ultieme conformiste. Zij speelt elke rol die de wereld achter haar schoonheid vermoedt: fee of feeks, heldin of heks, en niets daartussenin. Maar zij is ook de argeloze verwekster van rampen. Zo schiet ze, bij een jachtongeval in Zuid-Frankrijk, haar echtgenoot Dirk Vereecken dood omdat ze denkt dat hij een everzwijn is. Thuisgekomen en beschuldigd van moord, voelt ze zich geen misdadigster maar een martelares. Haar drie kinderloze tantes en haar zwakzinnige moeder, haar broers, haar zus Gudrun en de paranoïde onderzoeksrechter Willy De Decker, allen zijn ze even conformistisch en contactgestoord als zij. Ook haar oom, de industrieel en bullebak Leo, en zelfs haar vader Herman, de verfijnde ex-minister en bankier, maken haar tot de zondebok van hun tekortkomingen. Zo wordt haar verhaal dat van een uiteenvallende familie in een uiteenvallend land in het hart van Europa. Het leven als gezien door een caleidoscoop: versplinterd, aandoenlijk en leeg. In Zwarte tranen, het even tragikomische als aangrijpende vervolg op Het goddelijke monster, worden een paar van de geheimen opgelost waarmee die roman eindigde. Maar al snel duiken er nieuwe raadsels op.
