De denkbeeldige vriend

Stephen Chbosky heeft met De denkbeeldige vriend een boek van formaat uitgebracht. Maar liefst 768 bladzijden wist hij uit te brengen, maar voor je het weet is het boek uit! Een verhaal dat beklijft en je niet snel los zal laten. Maar toch heb ik ook wat punten die ik minder prettig vond.

In De denkbeeldige vriend maken we kennis met de zevenjarige Christopher en zijn moeder. Beiden zijn op de vlucht voor zijn gewelddadige vader. Op school werd Christopher gepest en hij kijkt dan ook niet uit naar een nieuwe school.

Zijn moeder is uiterst beschermend richting Christopher en ze weet met moeite de eindjes aan elkaar te knopen, totdat ze de loterij wint. Opeens lacht het leven hun financieel toe. Ze vinden een huis aan de rand van het bos. Al snel gebeuren er bijzondere dingen. Eerder is Christopher zes dagen vermist geweest en nu blijkt hij opeens goed mee te kunnen komen op school en heeft hij de gave om gedachten van anderen te zien. Hij hoort stemmen en de vriendelijke denkbeeldige vriend die hij heeft overgehouden aan zijn avontuur, lijkt hem te steunen. Wanneer hij opdracht krijgt van zijn denkbeeldige vriend om voor de kerst een boomhut te gaan bouwen, gaat Christopher met zijn vrienden aan de slag. Ze maken een mooie boomhut, maar waarom moet hij voor de kerst klaar zijn?

Ondertussen gebeuren er steeds meer onverklaarbare dingen in het dorp. Zo wordt er een skelet gevonden van een jongen die 50 jaar geleden is verdwenen, raken er mensen ziek en gedragen steeds meer mensen zich vreemd. Wat is er aan de hand?

Christopher is zeven.
Christopher is de nieuweling.
Christopher heeft een denkbeeldige vriend.

De denkbeeldige vriend is het tweede boek van deze auteur. In 2011 schreef hij een internationale bestseller met de titel De belevenissen van een muurbloem ( The Perks of Being a Wallflower). Naast auteur is hij scenarioschrijver en filmregisseur. Dit is ook wel te merken aan zijn met momenten beeldende schrijfstijl. Voor mij was dit de eerste kennismaking met Stephen Chbosky.

Toen ik dit boek tegenkwam, was ik gelijk erg benieuwd. Normaal ben ik niet zo van de boeken in de lijn van Stephen King, waar hij mee wordt vergeleken, maar ik was dit keer geprikkeld. De proloog beschrijft een gebeurtenis 50 jaar geleden, waarna ik direct in het verhaal zat. De bijzondere schrijfstijl met verschillende lettertypes was inspirerend en zorgde ervoor dat ik nieuwsgierig bleef naar het vervolg. De verhaallijn raakte mij echter na zo’n 500 bladzijden steeds minder. Er gebeurde te veel wat ook nog uitgebreid beschreven werd. Het haalde de spanning uit het verhaal en het werd meer voorspelbaar. Zo jammer want het verhaal was echt goed en prettig leesbaar.

Daarnaast gedraagt Christopher zich vrij volwassen voor zijn leeftijd. Zijn gedachtegang en handelen passen niet bij een zevenjarige, wat het verhaal minder geloofwaardig maakt. De gedachte van een denkbeeldige vriend sluit aan bij zijn leeftijd, maar niet de ontwikkelingen die daarop volgen.

Ik heb De denkbeeldige vriend met gemengde gevoelens dichtgeslagen. Ik heb het grootste deel van het verhaal echt genoten van dit bijzonder geschreven boek. Het is niet echt een thriller, maar ik zou het ook niet kunnen categoriseren in een ander genre. Misschien dat juist daarom het verhaal zo bijzonder is?

Gelezen voor het blog In de boekenkast