Wederom een prachtig boek van Nederlandse bodem!

Annejan Mieras debuteerde in 2018 met Portiek zeezicht. Homme en het noodgeval is haar tweede boek en is totaal anders dan haar debuut.
Aan de hand van een gedicht van Nobelprijswinnares Wslawa Szymborska verteld ze dit verhaal. Dit levert een bijzonder mooi verhaal op waarbij ik nog meer fan ben geworden van deze auteur!

Pien en Homme zijn klasgenootjes, maar echt leuk vindt Homme Pien niet. Als er een logé komt, is Homme helemaal blij. Maar het blijkt Pien te zijn. Haar psychisch zieke moeder wordt een tijdje opgenomen en Pien komt daarom bij hun logeren en nota bene krijgt ze ook nog de kamer van Homme.

Na elk hoofdstuk lezen we een versje die Pien geschreven lijkt te hebben. Pas aan het einde van het boek komen we meer te weten over deze versjes. In eerste instantie vindt Homme het maar wat lastig dat Pien bij hun tijdelijk in huis is. Moet hij echt alles samen met haar doen? Wat moeten zijn vriendjes wel niet denken?

Toch gaan Homme en Pien steeds een beetje meer met elkaar om. Al is het eerst noodgedwongen, later wordt het steeds meer vriendschappelijk. Homme leert haar fietsen en haar begrijpen. Als Homme niet thuis is, dan is hij wel in de schuur met zijn ijzerdieren of bij zijn vriend; de fietsenmaker Kees.

Homme en het noodgeval is een prachtig geschreven boek die knap is uitgezet. Naast de verzen, die intrigerend zijn, zien we ook belangrijke thema's de reveu passeren. Vriendschap, jaloezie, vertrouwen, eenzaamheid en anders zijn hiervan een aantal voorbeelden.

Annejan Mieras heeft met Homme en het noodgeval zichzelf overtroffen. Waar Portiek zeezicht al mooi was, is dit boek echt prachtig! Ik kijk reikhalzend uit naar het volgend boek van deze auteur.