Heel veel moordenaars

Stapelen van allerlei zaken zonder het spoor bijster te raken is een kunst, die ten volle benut wordt in dit nieuwe deel van Dossier Q.
-Waar Rose letterlijk en figuurlijk de weg kwijt raakt, het bureau Rose ook ineens echt kwijt is en zij ongewild onderdeel wordt van een van de beschreven misdaden die in dit verhaal een rol spelen. Rose is de rode draad door het verhaal. Geen officiële zaak, maar wel meest belangrijk voor haar collega's. Voor Carl, Assad en Gordon wordt wroeten in haar leven nu prioriteit en leidt hen zelfs zowel naar een oude als nieuwe zaak.
-Waar Denise (eigenlijk Dorrit) zich probeert zich los te maken van maatschappij, moeder en oma en tegelijk van het naziverleden van haar opa. Als zij Michelle en Jazmine ontmoet bij de sociale dienst is dat het begin van een twijfelachtige vriendschap van gelijkgestemden, want verzot op kleding, make-up en sieraden en een echt doel voor ogen, namelijk het behouden van een uitkering. Terecht of niet, dat vragen zij zich als parasieten niet af. Zij zien het namelijk zelf duidelijk anders. Naast de uitkering ook op andere manieren geld bijeen schrapen is hen ook niet vreemd, hetgeen grote gevolgen zal krijgen.
-Waar Anneli, die hun coach is bij de sociale dienst, slechte berichten krijgt van haar dokter hetgeen haar in een haatmodus brengt en een waanzinnig plan zich ontwikkeld. Een missie zelfs. Er is een moordenaar opgestaan, dus een nieuwe zaak in wording voor de politie Kopenhagen, waar uiteraard bureau Q ook zijn aandeel in krijgt.
-Waar Marcus Jacobsen, de oude commissaris Moordzaken en chef van Mørck een nieuwe zaak ontdekt die verdomd veel lijkt op een van zijn oude, onopgeloste zaken en hij contact zoekt met zijn oude collega. Bureau Q neemt voor die zaak weer eens contact op met oud technisch rechercheur Tomas Laursen en gaat stiekem op onderzoek. Is deze nieuwe moord te linken aan de oude? Bureau Q heeft hier officieel geen bemoeienis mee, maar daar trekt Mørck zich natuurlijk niets van aan.
-Waar Mørck ook weer op oorlogspad moet op het bureau en zijn tegenstander is uiteraard Lars Bjørn. Opheffen van bureau Q dreigt namelijk en tot overmaat van ramp krijgt Mørck een TV station achter zich aan die hen gaat volgen. Mørck zou Mørck niet zijn als hij voor beiden geen passende remedie zoekt.

Adler-Olsen presteert het weer om een mengelmoes aan verhaallijnen te presenteren en gaat hiermee ook de hoofdpersonen steeds uit hun comfort zone halen.
Kortom, een verhaal dat steeds de invalshoeken en belangrijke personages wisselt, uiteindelijk weer knap alle losse eindjes met elkaar verbind en omvormt tot een kluwen die bureau Q mag ontwarren.