Jandy Nelson slaat weer toe met een prachtige YA roman

Tweeling Noah en Jude Sweetwine hebben hun eigenaardigheden. Zo verdelen ze de wereld onderling; sterren, zon, bloemen, etc., en spelen spelletjes zoals ‘wie zou je het eerst redden?’. Op hun dertiende beginnen ze steeds meer van elkaar te verschillen. Noah is het artistiekerige buitenbeetje, Jude is het populaire surfmeisje. Jaren later, na een reeks van gebeurtenissen, praten ze amper met elkaar. Ze lijken van persoonlijkheid gewisseld te hebben. Noah is een populaire atleet en Jude het kunstzinnige buitenbeentje.

Het boek is twee boeken die elkaar om het hoofdstuk afwisselen. Noah ontmoet je als dertienjarige jongen die kust als uitlaatklep gebruikt en verliefd wordt op een jongen waarvan hij niet weet of hij ook op jongens valt. Jude heeft op haar zestiende jongens afgezworen. Ze praat met de geest van haar overleden oma en heeft een boekje vol bijgeloof dat ze als haar bijbel ziet. Wanneer ze in de leer gaat bij een beeldhouwer ontmoet ze een jongen die een gevaar vormt voor haar jongens boycot.

Ik vond de individuele verhalen van Noah en Jude erg ontroerend, maar ook het verhaal van hun samen. Uit Jude’s hoofdstukken kun je opmaken dat Noah zichzelf verloren is en uit Noah’s hoofdstukken krijg je steeds meer puzzelstukjes over hun breuk. Elke keer denk je dat je weet wat er is gebeurd, maar dan krijg je weer nieuwe informatie die alles veranderd.

Ik wist dat Jandy Nelson de meest geweldige dingen kan doen met woorden. Bij ‘De hemel ligt aan je voeten’ had ik moeite om in het boek te komen, maar hier had ik dat helemaal niet. Ik las hem niet in een ruk uit, maar dat hoeft ook niet. Het is een verhaal waar je al je tijd en aandacht voor wilt geven.