Lezersrecensie
Indrukwekkend debuut
20 juni 2016
Een indringend verhaal
Het twijfelexperiment is ontleed aan het gelijknamige experiment van de filosoof Descartes. Vicky is zo door hem onder de indruk dat ze er een eigen draai aan geeft. Ik zou bijna zeggen dat ze haar gedachtes haar gevoelens voor haar zus laat overschaduwen, maar het is precies andersom: ze doet het uit liefde. Ze probeert haar zus te helpen, maar dat kan alleen als ze ophoudt met haar act… die geen act is.
Bij RTL Late Night vertelde Carly Wijs dat zij vroeger ook wel eens dacht dat haar gehandicapte zus deed alsof. Vanuit die ervaring heeft ze een bijzonder origineel en ook wel pijnlijk verhaal geschapen. De onmacht van zowel Vicky als Mitty is voelbaar als de afnemende luchtdruk die een onweerbui inluidt: je voelt het onheil naderen terwijl de druk op je lichaam toeneemt. Er staat iets te gebeuren, maar je weet nog niet wat. Het is een indringend verhaal en een indrukwekkend debuut.
Veeg me op!
Het is in dat opzicht een grimmig verhaal, maar in alle regen die valt doorschijnt een regenboog: de speelse schrijfstijl en haar sarcastische humor laten je schaterlachen voordat je doorhebt dat je het zelf bent. Het ongemakkelijk getimede ‘Joepieeeeee!’ van Mitty in het Anne Frank Huis is ronduit beschamend en hilarisch, want je kunt het die meid niet kwalijk nemen dat ze haar verwondering uit in voor haar bekende termen. En wat dacht je van deze gedachte van Vicky: ‘Ik glimlachte lief terug, want het leek me heel naar om zo lelijk te zijn.’ Je kon me opvegen. En hier zie je ze helemaal vliegen:
'We raasden over smalle grachten met hoge bruggetjes. Iedere keer dat we een bruggetje naderden gaf mijn vader extra gas, zodat op het hoogste punt de auto leek te vliegen en we met een harde bonk weer neerkwamen. Mijn zussen en ik stuiterden opgewonden op de achterbank als we wielen de straatstenen raakten, maar mijn moeder kreunde en hield zich vast aan de greep van het portier.' (pp. 5-6)
Bedrukkend, hilarisch – ik wil nog één woord gebruiken: intellectueel uitdagend. Carly Wijs gebruikt metaforen die niet per se als zodanig opvallen. Daardoor lijkt het alsof ze te grote stappen neemt naar de ontknoping toe. Maar niets is minder waar: Wijs daagt je uit samen met haar het verhaal vorm te geven.
Het twijfelexperiment is bedrukkend, hilarisch, intellectueel uitdagend. Bovenal is het een indrukwekkend debuut over de dunne scheidingslijn tussen droom en werkelijkheid, een zoektocht naar de waarheid.
Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl
Het twijfelexperiment is ontleed aan het gelijknamige experiment van de filosoof Descartes. Vicky is zo door hem onder de indruk dat ze er een eigen draai aan geeft. Ik zou bijna zeggen dat ze haar gedachtes haar gevoelens voor haar zus laat overschaduwen, maar het is precies andersom: ze doet het uit liefde. Ze probeert haar zus te helpen, maar dat kan alleen als ze ophoudt met haar act… die geen act is.
Bij RTL Late Night vertelde Carly Wijs dat zij vroeger ook wel eens dacht dat haar gehandicapte zus deed alsof. Vanuit die ervaring heeft ze een bijzonder origineel en ook wel pijnlijk verhaal geschapen. De onmacht van zowel Vicky als Mitty is voelbaar als de afnemende luchtdruk die een onweerbui inluidt: je voelt het onheil naderen terwijl de druk op je lichaam toeneemt. Er staat iets te gebeuren, maar je weet nog niet wat. Het is een indringend verhaal en een indrukwekkend debuut.
Veeg me op!
Het is in dat opzicht een grimmig verhaal, maar in alle regen die valt doorschijnt een regenboog: de speelse schrijfstijl en haar sarcastische humor laten je schaterlachen voordat je doorhebt dat je het zelf bent. Het ongemakkelijk getimede ‘Joepieeeeee!’ van Mitty in het Anne Frank Huis is ronduit beschamend en hilarisch, want je kunt het die meid niet kwalijk nemen dat ze haar verwondering uit in voor haar bekende termen. En wat dacht je van deze gedachte van Vicky: ‘Ik glimlachte lief terug, want het leek me heel naar om zo lelijk te zijn.’ Je kon me opvegen. En hier zie je ze helemaal vliegen:
'We raasden over smalle grachten met hoge bruggetjes. Iedere keer dat we een bruggetje naderden gaf mijn vader extra gas, zodat op het hoogste punt de auto leek te vliegen en we met een harde bonk weer neerkwamen. Mijn zussen en ik stuiterden opgewonden op de achterbank als we wielen de straatstenen raakten, maar mijn moeder kreunde en hield zich vast aan de greep van het portier.' (pp. 5-6)
Bedrukkend, hilarisch – ik wil nog één woord gebruiken: intellectueel uitdagend. Carly Wijs gebruikt metaforen die niet per se als zodanig opvallen. Daardoor lijkt het alsof ze te grote stappen neemt naar de ontknoping toe. Maar niets is minder waar: Wijs daagt je uit samen met haar het verhaal vorm te geven.
Het twijfelexperiment is bedrukkend, hilarisch, intellectueel uitdagend. Bovenal is het een indrukwekkend debuut over de dunne scheidingslijn tussen droom en werkelijkheid, een zoektocht naar de waarheid.
Deze recensie verscheen eerder op www.alexhoogendoorn.nl
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
