super start, minder einde

Leven en laten leven - Hendrik Groen

Arthur Ophof had zich het leven toch anders voorgesteld. In plaats van spectaculaire reizen te maken naar verre landen, staat hij vier keer in de week in de file van Purmerend naar Breukelen én in de file van Breukelen naar Purmerend. Groots en meeslepend kun je zijn uitgebluste, kinderloze huwelijk en zijn autovrije hofje voor de deur niet noemen. En hij wordt vijftig, dus de tijd begint te dringen.

Maar als zijn werkgever hem 'helaas' moet ontslaan en hij er een mooie ontslagvergoeding uit weet te slepen, openen zich onverwachts mooie perspectieven op een geheel nieuw leven...

Het verhaal begint veelbelovend. Het gaat snel, vlot en wat een geweldige sarcastische droge humor. Ja dit boek wordt hem helemaal, dacht ik, maar...

Al snel gaat het bergaf met het verhaal, was ik mijn interesse wat kwijt en ging het gewoon niet meer zo vlotjes vooruit. Het uitwerken van Arthurs plan is een beetje saai en het is op een bepaald moment zelfs even langdradig.

In het begin van het verhaal zijn ook Arthurs vrienden heel erg aanwezig en worden hun karakters erg goed naar voren gebracht. Doorheen het verhaal geraken ook zij op de achtergrond wat jammer is want het zat echt wel goed die ‘vriendenkliek’.

Conclusie: wat begon als een veelbelovend en ontzettend grappig verhaal vol sarcastische opmerkingen en humor verliest gaandeweg zijn charmes.
Ik geef hem nog wel een 3/5 omdat het toch wel een super start had, misschien mis ik Hendrik gewoon te hard. ;)