mirakel

Ik val gelijk met de deur in huis. Ik ben grote fan van dit boek. Alles aan dit boek vind ik geweldig. De manier van schrijven, van vertellen, de personages, het verhaal, taalgebruik, plot,... alles. De onderwerpen die de auteur aanhaalt, de personages die elk hun bagage hebben en zich met elkaar verweven. Geloof en volksgeloof, heerlijk om dat in een boek te zien.

De schrijfstijl van deze auteur is - ondanks de thema’s die ze met dit boek aansnijdt - ongelooflijk vlot. (Als Vlaming waarschijnlijk iets vlotter dan voor Nederlanders.)
De auteur zuigt je - dankzij die schrijfstijl - vanaf de eerste pagina’s in het boek en laat je pas los wanneer het boek uit is. En dan nog kon ik niet stoppen met aan dit boek te denken.

Marita de Sterck laat in Mirakel ál haar personages aan het woord. Zowel Ruben, Nuri, Emiel maar ook Lea als de moeder der moeders, de natuur. Allemaal krijgen ze, meer dan terecht, hun stem om dit verhaal tot een ongelooflijk mooi, knap en diep geheel te weven. De auteur brengt zoveel, vertelt zoveel, zoveel onderwerpen maar nooit voelt het teveel of te rommelig.

Laat je leiden of misleiden door iets dat herinnering heet. ‘Het zijn niet de schone souvenirs maar juist de zere plekken die het vlotst door de generaties reizen.’ Lees dit boek en geniet van elk woord.