Onder de oppervlakte

“Mevrouw Creasy verdween op een maandag.” Met deze nuchtere openingszin start de zoektocht naar haar, naar God, naar geheimen en naar volwassen worden.

Het is 1976, zomer in zomaar een Engels stadje. Hoofdpersoon is de vroegwijze tienjarige Grace die met haar vriendinnetje Tilly op onderzoek gaat. Ze bellen aan bij verschillende buurtbewoners met vooral vragen over God – die overal is maar nergens te zien. Veel wijzer worden de meisjes niet. Wel wordt duidelijk dat de benepen buurtgemeenschap een groot geheim met zich meedraagt. Bijna tien jaar geleden is een baby ontvoerd, en die gebeurtenis drukt nog zwaar op de betrokkenen. Met flashbacks uit die tijd – eind 1967 – wordt laagje voor laagje afgepeld tot duidelijk wordt wat er echt is gebeurd. Intussen beloeren de buurtbewoners elkaar, vertrouwt niemand een ander en reageren ze angstig of absurdistisch op onverwachte gebeurtenissen. Alleen in het aanwijzen van een zondebok is sprake van een hechte saamhorigheid.

Goed en fout, vooroordelen en veroordelen lopen als een rode draad door het boek. De verwijzing naar de titel komt regelmatig terug, evenals bijbelspreuken die dit thema illustreren. Jammer dat de personages plat blijven; alleen Grace maakt een lichte ontwikkeling door. Met wat meer diepgang zou het verhaal sterker zijn geweest. Nu blijven de zoektochten te veel aan de oppervlakte – hetgeen wel tekenend is voor de jaren zeventig en de kleinburgerlijkheid van de bewoners.