Op weg naar iets goeds.

Ik kreeg een aantal jaren geleden van mijn man deel 3 uit de Noordzeemoorden reeks. Vlak daarna heb ik deel 4, het slot, gelezen en een jaar terug deel 2. Nu heb ik dan eindelijk deel 1 gelezen. Een nogal vreemde wijze van een reeks lezen maar ach, is ook weer eens anders. Ik vond dit boek prima maar beduidend minder goed dan de andere boeken in deze reeks. Isa Maron is duidelijk nog op zoek naar haar eigen stijl.
Lees verder onder het plot.

Plot:
Meedogenloos. Meedogenloos. Zijn nieuwe mantra. Het woord bevalt hem. Meedogenloos. Te lang is hij die lieve jongen geweest. Zijn moeder zei het vroeger zo godvergeten vaak dat hij dacht dat het wel waar moest zijn. 'Het is zo'n lieve jongen.' Niet meer. Nooit meer. Op een mistige zondagochtend, op het stilste uur van de beginnende dag, koerst de veerpont van Amsterdam CS naar Noord recht op een lijk af. Aan een van de hoge lantaarnpalen aan de kade bungelt het lichaam van een man, zijn gezicht gruwelijk vertrokken, zijn broek op zijn enkels.

Kyra - die een obsessie voor crime heeft - springt meteen op haar scooter, scheurt langs het Noordhollands Kanaal en komt tegelijk met de politie aan bij het IJ. Hevig geïnteresseerd in de live moord, wat er op een PD allemaal gebeurt, hoe de politie zich gedraagt en wat de eerste stappen in het onderzoek zijn, laat Kyra zich niet zomaar wegsturen. Ze krijgt woorden met Maud Mertens, de verantwoordelijke rechercheur. Op dat moment draait de wind het lichaam een beetje, en stelt Kyra verbaasd vast dat ze de man kent. Het is Marc Gaullier, de populaire docent kunst van haar school.

Deel 1 in de reeks De Noordzeemoorden.

-----------------

Ik moet even goed nadenken over wat ik hier allemaal ga schrijven, in gedachtehoudend dat ik natuurlijk alle delen al gelezen heb.
Dit boek is vlot geschreven en makkelijk te volgen. Wel vind ik dat het tempo af en toe nog laag ligt en er teveel tijd en energie gestoken is in onnodige details. Ik mis ook wat diepgang hier en daar en er ontbreekt voor mij een echte spannende sfeer. Ik bleef lezen omdat het verhaal makkelijk te volgen is maar niet omdat ik het nu super spannend vond.

Ik vind persoonlijk dit het minste deel uit de reeks en je merkt dat de schrijfster echt nog zoekende is naar haar eigen stijl. Toch is het verhaal prima in elkaar gezet en maken ook alle personages indruk. Het persoonlijke verhaal omtrent Kyra en haar familie is ook erg boeiend en dat zal de lezer voornamelijk overhalen om deel 2 te gaan lezen. Ik denk dat ik gewoon een reread ga doen van deel 2, 3 en 4 zodat ik nu de reeks in de juiste volgorde kan lezen.

Al met al echt een prima boek dat de opbouw geeft voor de reeks van vier.