Dat iemand naar je luistert

Femke Schavemaker beschrijft in “Karkas” haar middelbare schooltijd in Zoetermeer en de jaren daarna waarin ze studeerde in Amsterdam en vervolgens aan het werk ging. Periodes met depressieve klachten afgewisseld met manische periodes. Rond haar 25e geeft ze aan zichzelf toe dat het echt niet meer gaat en gaat ze naar het -toenmalige- RIAGG (Geestelijke gezondheidszorg). De diagnose bipolaire stoornis volgt. Ze krijgt lithium voorgeschreven. Wat ervoor zorgt dat al haar creativiteit weggaat en ze amper nog kan nadenken. Bij het lezen van de therapeutische gesprekken dacht ik vaak “wie is hier nu gek?”. Ze besluit dan ook om in een keer te stoppen met de medicijnen. Waarna haar behandelend psychiater de deur compleet dicht doet. Ze is weer op zichzelf aangewezen.

Ik moest het boek af en toe wegleggen. Zo heftig en confronterend vond ik het. Maar ik besefte me dat haar leven, met en zonder lithium, ook zo ondraaglijk moet voelen. Maar ik kan na het schrijven van deze blog het boek weer ‘vergeten’ en doorgaan met mijn relatief onbezorgde leven. Waarin ook ik tal van regels hanteer, maar deze vallen in het niets met al haar regels om zich elke minuut staande te houden.

Nieuwsgierig geworden? Ik schreef er een artikel over op mijn Hebban spot "Angela blogt": https://www.hebban.nl/spot/angelathissen