Onbekend maakt onbemind

Onbekend maakt onbemind!

Een zwangerschap kan heel wat losmaken bij iemand. Bij het ik-personage in de roman En we noemen hem wordt er wel heel veel losgemaakt en dan ook nog in hevige mate.
Vanaf het moment dat het ik-personage ontdekt dat zij zwanger is, dringen zich de problemen op. Zij houdt waarschijnlijk onbewust altijd al niet van dat wat onbekend is. Immers onbekend maakt onbemind! Als alleen al een vrijwel niet ingevulde landkaart van Antarctica haar met afschuw vervult, dan is het begrijpelijk dat ze van slag is van het onbekende iets dat in haar lichaam groeit, zoals ze later ook heel veel moeite heeft om het haar vertrouwde verhaal over bommenneef los te laten. Liever zou ze vast houden aan het heldhaftige verhaal dat zij van jongs af aan kent, dat is vertrouwd.
Behalve door een heel vervelend verloop van de zwangerschap wordt zij ook gekweld door een muggenplaag in huis en wordt de afstand tussen haar en haar partner steeds groter. De grootste kwelling wordt echter veroorzaakt door haar ooit gedane belofte dat zij haar eerstgeboren zoon zou vernoemen naar de held in de familie. Dan begint de zoektocht naar de waarheid achter dit heldhaftige verhaal.

De eerste pagina met de vele als-toevalligheden was een prachtige binnenkomer. Maar, hoewel de schrijfstijl lekker vlot was, verloor ik al gaandeweg iets van mijn belangstelling voor het verhaal. Dat kwam aan de ene kant omdat het niet echt spannend was, aan de andere kant vanwege het onwaarschijnlijke gestuntel van de hoofdpersoon bij haar zoektocht, haar krampachtig willen vasthouden aan haar verhaal en het even onwaarschijnlijke en onverantwoordelijke gedrag tijdens haar zwangerschap. Van karakterontwikkeling bij het hoofdpersonage was nauwelijks sprake en de bijpersonages kwamen helemaal niet uit de verf.
Een vlot leesbaar boek voor een luie middag, maar niet iets voor wie verlangt naar steviger kost.
Twee en een halve ster, naar boven afgerond: 3 sterren.