Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse schrijversechtpaar Alexandra Coelho en Alexander Ahndoril. Begin 2010 kwam hun eerste boek Hypnose uit. Het werd meteen een groot succes. Al snel volgde Contract en in 2012 verscheen Getuige, het derde deel in de reeks met inspecteur Joona Linna. Het schrijversechtpaar heeft zich laten inspireren door bestsellerschrijver Stieg Larsson. Of ze net zo succesvol worden is voorlopig nog een vraag, maar voor nu komen ze een heel eind.
In een meisjesinternaat in Birgittagården wonen allemaal meisjes met psychische problemen. Als de bewoners op een ochtend wakker worden, doen ze een gruwelijke ontdekking. Eén van de meisjes en hun begeleidster werden op zeer agressieve wijze vermoord. Meteen stelt de politie een onderzoek in. Tegen inspecteur Joona Linna loopt een intern onderzoek. Hij mag deze zaak dus niet leiden, maar wordt wel als waarnemer aangewezen. Al snel komt het onderzoeksteam erachter dat Vicky, een van de internaatmeisjes, verdwenen is. Op haar kamer worden sporen van de misdaad aangetroffen. Als enkele uren later een vrouw zich meldt wier kind ontvoerd en auto gestolen werd door een meisje, gaat alle aandacht uit naar Vicky. Is zij echt de dader van de gruwelijke moorden?
Getuige valt meteen met de deur in huis als uitgebreid wordt beschreven hoe de begeleidster op het internaat wordt vermoord. Het verhaal komt vrij langzaam op gang. Daarna stapt de lezer op een trein, die in volle vaart doordendert van de ene verrassende wending naar de andere. Schrijvers laveren altijd tussen voorspelbaarheid aan de ene kant en geloofwaardigheid aan de andere, en Lars Kepler kan dat als geen ander. Getuige wordt zelden voorspelbaar, maar blijft wel geloofwaardig. De spanningsbogen volgen elkaar in sneltreinvaart op. Naast de hoofdlijn passeren diverse personages en subplotten de revue. Soms zorgt dit er echter wel voor dat de lezer zijn focus op het eigenlijke verhaal verliest.
Naast de essentiële informatie voor de vaart van het verhaal, schromen de schrijvers niet om haast poëtische beschrijvingen van de omgeving te geven. Dit maakt het boek prettig om te lezen, mede omdat het ook nog mooi geschreven is. De fans van Kepler zullen zich met dit boek weer kunnen vermaken. Nieuwelingen zouden eigenlijk eerst de voorgaande boeken met Linna in de hoofdrol moeten lezen, omdat het gedrag en het persoonlijke leven van deze inspecteur als een rode draad door de boeken lopen. Met elk nieuw verhaal groeit dit personage.
Kepler laat niet na wat eindjes open te laten en op de laatste pagina’s een begin te maken met de volgende plot. Na het succesvolle debuut zijn er meteen voor acht boeken verfilmingen aangekocht. Voorlopig kunnen lezers dus hun hart al ophalen met de vijf boeken die nog moeten verschijnen. Gelukkig maar, want het enige wat de lezer denkt na het omslaan van de laatste pagina is: “ik wil nog een ritje”.