Ongenadig tot in de dood

Na vijventwintig jaar werkzaam geweest te zijn in de financiële sector, ging Karin Hazendonk (1961) in 2013 voluit voor haar grote passie: schrijven. Met ‘Ongenadig’ is de schrijfster bijgevolg al lang niet meer aan haar proefstuk toe.
Het boek:
Wanneer op een personeelsfeestje Sven Bogert toenadering zoekt tot Anouk neemt haar leven een ongenadige wending.
Het duurt even alvorens het verhaal echt van start gaat. Er is de onzekere, twijfelende Anouk die geruime tijd een statisch en vlak personage blijft waarmee je geen voeling krijgt en er is Sven, aanvankelijk een charmeur die heel hard zijn best doet om het Anouk naar de zin te maken, althans zo lijkt het, maar die toch niet helemaal in de haak blijkt te zijn. Terwijl het verhaal een poos voortkabbelt, begint het beeld dat de lezer van Sven heeft barsten te vertonen. Anouk, daarentegen, lijkt zich nergens van bewust te zijn. Ondertussen is er ook Kim die het doen en laten van het koppel in en rond de villa van Sven in de gaten houdt. Zij deelt blijkbaar een onafgesloten verleden met Sven. Zal de dreiging uit die hoek komen?

In korte hoofdstukken (96) waarbij steeds van perspectief wordt gewisseld (Anouk, Sven en enkele keren ook Kim), komt geleidelijk aan het gruwelijke spel van Sven aan het licht. En dan gaan ook alle remmen los: een zieke geest neemt de lezer mee naar de kelder onder zijn huis en maakt hem/haar deelgenoot van zijn gruwelijke, wrede en macabere praktijken.
Midden in het verhaal lijkt de ontknoping een feit. Wat nu met nog een half boek te gaan? Dan vindt het verhaal zijn tweede adem en gaat het richting finale ontknoping. De spanning loopt geleidelijk aan weer op. Wraak, sluwheid, onrust, angst, wreedheid en moederliefde, het komt allemaal voorbij.
De protagonisten in het verhaal zijn Anouk en Sven. Anouk vertelt haar verhaal in de ik-vorm, het aandeel van de andere personages vernemen we door het standpunt van de verteller. Anouk blijft lange tijd een kleurloze, naïeve, eeuwig onzekere vrouw, die omwille van deze karaktereigenschappen heel wat irritatie opwekt. Naarmate het verhaal voortgaat, lijkt ze haar leven op de rails te krijgen en groeit ze in haar moederrol, maar het is toch Sven die het best uit de verf komt: hij transformeert algauw van een attente vriend in een moordende psychopatische vrouwenhater met macabere voorkeuren.
Doch, de wreedheden gepleegd door Sven, zijn gedrag ten opzichte van de vrouwen die hij zijn leven inloodst lijken soms een beetje over the top; ingrijpende gebeurtenissen in het leven van de jonge Anouk komen voorbij als faits divers; het feit dat je als lezer de indruk krijgt dat alle ellende Angela koud lijkt te laten (zij lijkt helemaal oké wat toch opmerkelijk is na de zeer ingrijpende gebeurtenissen), dat het lot van Kim plots in enkele lijntjes wordt afgehaspeld, plus de vraag welke de toegevoegde waarde is van dit personage aan het verhaal, zorgt voor losse eindjes; de passie van Sven en de impact daarvan op zijn leven en dat van zijn slachtoffers, ja zelfs op de finale van het boek, maken dat ik wel met een aantal vragen blijf zitten. Daartegenover staat natuurlijk dat ‘Ongenadig’ fictie is en blijft. Opmerkelijk in dit boek is dat incest wordt belicht vanuit een ander dan gewoonlijk perspectief.
‘Ongenadig’ is beeldend en vlot geschreven: het vraagt geen enkele moeite om je de scènes, de plaatsen en de personages voor te stellen. Met dit boek schreef Karin Hazendonk een pageturner waarin heel wat vaart zit die, al zit je niet nagelbijtend op het puntje van je stoel, je meeneemt in het verhaal van Anouk en Sven en die je, wanneer het boek uit is, niet onmiddellijk loslaat.
‘Ongenadig’ krijgt van mij 3 ½ sterren.