Recensie Kafka op het strand

In tegenstelling tot mijn voorgangers hier, ben ik niet zo enthousiast over dit boek. Het is geen slecht boek maar zeker ook geen supermooi. De eerste 150 blz. heb ik er serieus over gedacht om het dicht te slaan en weg te leggen. Saaie lange stukken met brieven en rapporten en verslagen over een geheimzinnige gebeurtenis met een schoolklas in de bossen in de oorlogsjaren. Door alle positieve reacties hier ben ik toch door blijven lezen. Het middenstuk vind ik het mooiste gedeelte, vooral het verhaal van Nakata is prachtig. De humor tussen Nakata en Hoshino vond ik erg leuk.
De vijftienjarige jongen, Kafka Tamura, vond ik niet erg geloofwaardig neergezet, veel te wijs en te diepe gedachten voor een jongen van die leeftijd.
Het gruwelijke stuk met de dood van de katten heb ik overgeslagen, ik kon er niet tegen. Pratende katten en vissen die uit de lucht vallen, op de één of andere manier accepteer je het in dit verhaal. Af en toe moet je het denk ik meer als een sprookje lezen.
Het laatste stuk, met de sluitsteen en het dorpje diep in het woud, vond ik erg vaag en ongeloofwaardig.
Gelukkig heeft niet iedereen de zelfde smaak