Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Dit boek blijft hangen

Ann Busquart 04 augustus 2016 Hebban Recensent
Annabel is 59 als ze te horen krijgt dat ze ongeneeslijk ziek is. De Nederlandse dokter vertelt haar te gaan denken ‘in seizoenen’. Annabel en haar zoon David leggen zich daar niet bij neer en gaan voor een second opinion naar een Leuvens ziekenhuis. Daar belooft de oncoloog om het nog niet op het geven.
Het boek beperkt zich echter niet tot een opsomming van behandelingen, ups-and-downs, hoop en tegenslag. De karakters van Annabel en David zijn voortreffelijk uitgewerkt. Terwijl Annabel zich stilaan gaat neerleggen bij wat onvermijdelijk lijkt, blijft David onwrikbaar geloven in de goede afloop. Dat dit, het niet kunnen loslaten van mensen van wie hij houdt, Davids meest uitgesproken karaktertrek is, wordt al snel in het verhaal duidelijk. Verschillende voorvallen geven de lezer een inkijk in de psyche van David. Die inkijk maakt hem niet altijd even sympathiek.
Als thrillerauteur kan Judith Visser het niet nalaten ook enige spanning in haar verhaal op te bouwen. Zo leert David tijdens zijn werk als schoolfotograaf de jonge Yvanka kennen. Zij herinnert hem aan zijn jeugdliefde Penny. Even dreigt hierdoor een en ander uit de hand te lopen. Het verhaal neigt hier zelfs even een psychologische thriller te gaan worden. Gelukkig wordt deze verhaallijn niet te overheersend.
Dat Judith Visser dit schreef vanuit haar eigen ervaringen, is heel knap. Misschien had iemand die er verder vanaf stond dit niet zo beklemmend kunnen schrijven. Geen vragen worden uit de weg gegaan. Je wordt als lezer voortdurend meegesleurd tussen hoop en ontgoocheling. Je voelt de vertwijfeling die zich stilaan van Annabel meester maakt. Je raakt geïrriteerd door de bijna kinderlijke ontkenning van David. Ook de uiteenlopende reacties van de omgeving geven het boek extra inhoud.
Je kan er niet omheen dat je als lezer met de vraag achterblijft: “Wat zou ik doen?” Je kan niet anders dan bewondering hebben voor de manier waarop Annabel haar ziekte draagt en David doorheen het verhaal evolueert, maar vooral ook voor de manier waarop Judith Visser dit zo persoonlijke verhaal in een prachtige roman weet te verwerken. Zelfs het dankwoord geeft het boek nog een extra dimensie.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ann Busquart