Filosofische verhandeling over alchemie

Robert Bosnak schreef al een zevental non-fictieboeken over dromen, gezondheid en creatieve verbeelding. Hij werkt als psychoanalist in Los Angeles, is gespecialiseerd in droomduiding en healing en heeft een zwak voor alchemie. Hij groeide op in Nederland, maar woont al jaren in de Verenigde Staten. Al deze bagage is terug te vinden in Rode Sulfur, zijn romandebuut.
Het achterplat belooft “een adembenemend romantische saga en een sensueel liefdesverhaal ineen, over magie en ratio. (…) Een verslavend rijke mix van liefde en opoffering, passie en avontuur, filosofie en spanning.” Maar worden deze beloftes ook waargemaakt?
Aan sensuele liefde geen gebrek in dit verhaal. Hoofdpersonage Mundanus klopt aan bij de Den Haagse Helvetius om hem van de kunst van de alchemie te overtuigen. Het is niet in de eerste plaats Helvetius die overtuigd wordt, maar wel zijn vrouw Marianne. Mundanus en Marianne storten zich in een passionele liefdesrelatie, ook al moeten ze die voor de wereld verborgen houden. Mundanus is op zoek naar een vrouw die hem een nageslacht en dus een opvolger kan schenken en daar kan Marianne hem niet bij helpen. Zij heeft wel een jonger nichtje Clara… Wat volgt is een – bij wijlen ongeloofwaardige – driehoeksverhouding die in een stationsromannetjes niet zou misstaan.
Zit er veel avontuur in het verhaal? Er zijn spionnen en achtervolgers die even snel weer verdwijnen als ze opgedoken zijn. Er zijn de machthebbers die de Steen der Wijzen in handen willen krijgen om hun eigen macht uit te breiden. Maar Bosnak slaagt er niet in deze gegevens tot een spannende verhaallijn te verweven.
Wat blijft er dan over? Lange uiteenzettingen over alchemistische procedures en veel gefilosofeer over de alchemie. Het is wel duidelijk dat Robert Bosnak door de alchemie gepassioneerd is, maar dit boek heeft te veel de stijl van een filosofische verhandeling en te weinig van een echte roman.
Zijn er dan helemaal geen positieve punten? Toch wel. Vooreerst schets het verhaal een redelijk beeld van de Nederlanden in de zeventiende eeuw. Politieke intriges, standenverschillen en de sfeer van een zeventiende-eeuwse stad worden behoorlijk geschetst. Alleen mag je niet te kritisch lezen, want zonder anachronismen is dit verhaal niet.
De keuze om het verhaal vanuit drie verschillende standpunten te laten vertellen, was een goede zet. Daar waar Mundanus, zoals hierboven gezegd, vooral vervalt in eindeloze verhandelingen over alchemie, krijgt het verhaal vaart als Marianne en daarna Clara voor een nieuwe invalshoek zorgen. Al moet ook hier gezegd dat het verhaal van Marianne het best uitgewerkte en meest geloofwaardige was.
Helemaal op het einde van het verhaal wordt het dan toch nog even spannend, zodat sommige lezers misschien toch nog nieuwsgierig zullen worden naar het vervolg. Ik durf helaas niet zeggen dat ik een van hen ben.