Als ...

Titel : Mus
Auteur : Kristof Desmet
Uitgeverij : LetterRijn

Hoewel covers met foto’s van personen niet direct mijn meug is, bevalt deze me op de één of andere manier wel. Vooral de kleurkeuze maakt het geheel toch relatief fraai. Het blauwe van de letters past zeer goed bij haar jeans en het witte geeft dan weer iets rustgevends weer. Je ziet een meisje dat aan een raam zit, opgetrokken benen, voorovergebogen met haar hoofd rustend op haar knieën. Het vermoeden rijst al dat dit boek omtrent innerlijke gevoelens, problemen gaat.
Kristof Desmet hanteert een warme pen. De auteur geniet een zeer groot empathisch vermogen, want je hebt gewoonweg het constante gevoel dat het boek effectief geschreven werd door een puber. Hij katapulteert je per direct naar je eigen puberteit. Want wie o wie is er zonder kleerscheuren door deze periode gegaan.

‘Als, als … ‘
‘ ‘En als mijn tante wieltjes had, was ze een autootje,’ had Adele tijdens een van de laatste gesprekssessies gezegd.’

Wanneer de vader van de 16-jarige Merel (Mus voor de vrienden) en haar broer Brix een relatie aangaat met een jongere vrouw, is het gezin totaal ontwricht. De frustraties bereiken een hoogtepunt als hun moeder verliefd wordt op Luc Nieuwkerke, collega-leerkracht op de middelbare school. Een kwal op school die nu ook Mus’ leven thuis totaal verziekt.

Desmet kaart herkenbare thema’s aan, want dit boek gaat niet enkel over scheidingen en samengestelde gezinnen. Het verhaal brengt je terug naar de denkwereld van een jongere : de dilemma’s, het worstelen met belangrijke en minder belangrijke vragen. Provoceren en aftasten van de grenzen. We maken soms fouten, doen stommiteiten ; Belangrijk is dat we vertrouwen vinden in anderen om te leren uit deze misstappen, leren om te gaan met onze problemen.
Deze YA is niet enkel bestemd voor een jonger publiek. Ook ouders, plusouders die geconfronteerd worden met relationele problemen zouden dit boek ter hand kunnen nemen, want Desmet laat duidelijk voelen dat volwassenen best wel egoïstisch kunnen rondtrappelen met oogkleppen wanneer ze vlinders in hun buik voelen.


‘Hou op, fluisterde,’ ze.

Vanaf de eerste ontmoeting met Merel ben je gecharmeerd door haar. Desmet heeft ‘Mus’ met zeer veel gevoel geschreven. Je voelt haar onmacht. Het wikken en wegen. Haar gevecht met zichzelf en met anderen is duidelijk voelbaar, haast tastbaar zelfs. Je merkt dat de auteur omringt wordt door jeugd, dat het schoolleven hem niet onbekend is. Allemaal positieve invloeden die Mus levensecht maken.
Verliefdheid komt eveneens ter sprake, maar treedt niet naar de voorgrond en maar goed ook want Merels gevoelens omtrent haar ouders waren al heftig genoeg.

Zowel de ouders als nieuwe partners spelen een iets minder prominente rol. Zij zijn de oorzaak van de chaos, maar ‘Mus’ draait rond Mus, haar kijk op de situatie staat in de spotlights. Bij een puber speelt de vriendenkring een grotere rol en ook daar had Desmet oog voor. De sociale druk die de meeste jongeren ervaren, zichzelf willen zijn maar het moeilijk hebben om die ruwe bolster van zich af te schudden.

Deze YA is niet kinderlijk geschreven, maar juist zeer realistisch waardoor het een enorme aantrekkingskracht heeft naar de lezer toe. Dit is een verhaal dat je heel even doet stilstaan bij jezelf, heel even doet denken aan je eigen jeugd .

Van het begin tot aan de epiloog is het, soms met tranen in de ogen, meeleven met Merel. Het enige wat we als lezer kunnen doen is haar proberen te begrijpen.

5/5 *****