Een warm verhaal uit het koude Alaska

Vooreerst wens ik Uitgeverij Lemniscaat te bedanken voor dit recensieboek.

‘Borealis’ is een jeugdthriller (vanaf ca. 12 jaar) om U tegen te zeggen, eentje dat je in je klem houdt van begin tot einde.
180 kinderen uit 180 verschillende landen worden door de Trias en hun Crew gevangen gehouden op Borealis. Ze hoeven niet te blijven, maar wie niet blijven wil wordt sowieso vervangen door een andere leeftijdsgenoot uit zijn/haar geboorteland èn je wordt dan ook niet teruggestuurd naar je thuis. De meisjes en jongens zijn verspreid over zo’n 25 huisjes en dienen te leven volgens de Borealisregels. Zo is Joppe (uit Nederland) nu ook een Borealist geworden. Hij sluit al snel vriendschap met de Ijslandse Lilja, Nyota uit Kenia, de Canadees Zack, … Djoppie, want Joppe is nu eenmaal een moeilijke naam voor de meeste anderstaligen, laat zich wel niet zomaar doen en eist meer en meer verklaring naar het ontstaan van deze nieuwe gemeenschap. Hij wordt aanzien als de relschopper, het kleine stomme zageventje. Joppe geeft niet zomaar op en krijgt hulp van enkele nieuwe vrienden. Mede door enkele veranderingen in het kamp loopt de spanning in Borealis op en vertoont het hele systeem meer en meer gaten.
Het grote vraagstuk dat hen telkens weer bezig houdt is of ze ooit hun thuis nog zullen terug zien.

Het kaft valt door de kleuren direct op : een gelige lucht, felle rode daken en voor de rest een aaneenrijging van mooie blauwe kleurschakeringen. De naam van de auteur, uitgever èn de titel worden bolvormig weergegeven wat wel een aparte toets geeft aan de uitvoering.
Marloes Morshuis laat je door ‘Borealis’ op het puntje van je stoel zitten. Ze verweeft op een erg verdoken wijze avontuur, maatschappijkritiek en vriendschap tot een prachtig geheel. Dit alles zonder al tè onderwijzend over te komen. Het is een boek dat vooral gericht is op een jeugdig publiek, maar zelfs een volwassene zal enige uren leesplezier beleven aan deze pageturner.
Enig minpunt is dat het einde iets te abrupt was, voor mij had het boek misschien wat dikker mogen zijn. Voor een jongere lezer is de dikte van het boek waarschijnlijk perfect.
Het is met momenten zo filmisch beschreven dat het aanvoelt alsof je zelf in het koude Noorden verzeild bent geraakt. Je voelt met hen mee, je lacht met hen mee, je voelt hun overlevingsdrang aan, soms heb je de neiging om te fluisteren ‘Het komt best allemaal goed. Ik gooi een beetje geluk naar jullie toe’. Als een schrijver dat kan teweegbrengen bij een lezer … dan ben je echt wel goed bezig !