Su zonder streepje

‘Verloren dochter’ begint zeer heftig met ‘Ik heb twaalf jongens gepijpt in Magaluf’. Goede manier om direct een grip te krijgen op de lezer, maar ergens halverwege wordt die greep iets minder en maakt Fitzgerald me het moeilijk.
Leah gaat samen met haar slimme, brave geadopteerde zus Su-Ji en enkele vriendinnen naar Mallorca. Eén avond … één weigering … één filmpje … heeft een zeer grote invloed op het leven van een gezin. Maar komt het eigenlijk wel door die ene avond ? Wie is Su-Ji ? Wie is Leah ? Door deze tragedie staat elk slachtoffer in confrontatie met zichzelf en ontwaart er een zoektocht naar niet enkel zichzelf maar ook naar de dader(s).
Adoptie, jaloezie, macht, maar vooral de impact van social media zijn dè thema’s van het boek. Vooral de radeloosheid, de onmacht grepen me soms naar de keel en gaven me met momenten een beklemmend gevoel … Social media is in deze tijd niet meer weg te denken uit ons leven en ‘Verloren dochter’ laat je inzien dat één misstap dat viraal gaat je hele leven en dat van dierbaren om zeep kan helpen.
Fitzgerald heeft een vlotte schrijfwijze, gebruikt maar een beperkt aantal personages doch springt ze soms van de hak op de tak en wordt het soms moeilijk om de aandacht er bij te houden. Hierdoor krijgt het boek dan ook 3 sterren, enkel het begin en het einde was een aandachtstrekker voor mij.

Dit was m’n eerste buzzboek van Hebban waarvoor m’n oprechte dank en natuurlijk ook een welgemeende dank u aan Ambo-Anthos.