Lijvig en doorspekt met humor

Deel 6 in de 'serie Q'. Voor een juiste interpretatie van de samenhang, verhoudingen en persoonlijke ont- en verwikkelingen is het beter eerst de eerder verschenen delen te lezen: #1 De vrouw in de kooi, #2 De fazantenmoordenaars, #3 De noodkreet in de fles, #4 Dossier 64 en #5 Het Marco-effect, maar los is 'De grenzeloze' ook goed te doen. Je zult dan hier en daar finesses missen, bijvoorbeeld de Hardy-lijn niet helemaal kunnen volgen, maar er blijft genoeg lezenswaardigs over in dit lijvige boek.

Afdeling Q, in de persoon van Carl Mørck, krijgt een telefoontje van een collega op Bornholm. Deze collega, Christian Habersaat, wil dat Q een onderzoek oppakt waaraan hij zeventien jaar van zijn leven besteed heeft zonder tot resultaat te komen. Mørck wijst het verzoek af. Dan gebeurt er iets ... en Mørcks assistente Rose zorgt ervoor dat Q alsnog afreist naar Bornholm, al is het maar voor de vorm. Op Bornholm blijkt dat er wel iets heel erg mis moet zijn, want ... Q duikt alsnog in de oude moord op het meisje Alberte. Alleen al het terugvinden van de destijds betrokkenen is een heidens karwei.

Humor is een belangrijk ingrediënt in Jussi Adler-Olsens serie Q, vooral de kamelengrappen van Assad doen het goed. 'De grenzeloze' is doorspekt met droge humor, al naar gelang de smaak van de lezer is dat hetzij een positieve hetzij een negatieve ontwikkeling of ergens daartussenin. Ik geniet van Adler-Olsens humor - het woord 'achteromkant' heb ik geadopteerd -, echter overdaad schaadt. Humor moet geen bladvulling worden, of ingezet om te camoufleren dat het moordonderzoek in feite maar een dun verhaal is, dat hier en daar zelfs neigt naar langdradigheid. Gekoppeld aan het verhaal van Pirjo, rechterhand van goeroe Atu Abanshamash Dumuzi, slaat de meter desondanks uit in positieve richting. Pirjo's gedachten en daden volgen we op de voet, de inkijk in haar verwrongen geest is buitengewoon interessant.

Maak je geen zorgen, het is niet alleen maar humor, er vallen ook doden. En er zijn verbanden tussen heden en verleden. De personages zijn weer uit de kunst getekend door Adler-Olsen. De raadselen lijken onontwarbaar, maar team Q staat voor niets. Wel jammer dat in 'De grenzeloze' de karakters van de Q-leden stagneren, daar waar we juist zo nieuwsgierig zijn naar bijvoorbeeld Assads voorgeschiedenis.
'De grenzeloze' is over het geheel genomen niet heel spannend, maar wel boeiend. Er komen spannende momenten in voor en ook de finale mag er zijn, mét onverwachte wending.

[spanning 3, plot 4, leesplezier 5, schrijfstijl 5, originaliteit 4, psychologie 4]