'De man zonder hond' is geen doorsneethriller. Het is een bijzonder, Patricia Highsmith-achtig verhaal, waarin de zielenroerselen van en de verhoudingen tussen de leden van de familie Hermansson beschreven worden. En hoe! Håkan Nesser wisselt zware momenten moeiteloos af met humoristische passages en maakt daarbij veelvuldig gebruik van fraaie beeldspraak.

Inspecteur Barbarotti speelt slechts een magere rol in het geheel: hij lijkt ietwat gemakzuchtig en zich niet al te druk te maken over de verdwenen Robert en Henrik. Als het onderzoek stagneert helpt het toeval een handje, of neemt de familie zelf initiatief. Dit met een vanzelfsprekendheid die helemaal niet zo logisch is, maar vanuit de pen van Nesser zeer geloofwaardig. En passant komen de misdaden voorbij, alsof ze onbelangrijk zijn, maar tegelijkertijd vormen ze het middelpunt van ieders gedachten.

Ik heb gesmuld van 'De man zonder hond', een thriller die het predikaat literair echt verdient!