Drie ikken

Na de thrillers die Camilla Grebe schreef met Åsa Träff (haar zus) en Paul Leander-Engström zijn hoge verwachtingen van 'De minnares' niet meer dan logisch. Die zijn net niet helemaal uitgekomen, desondanks is dit een viersterrenthriller. Prima boek, knap geconstrueerd, maar een tikkeltje te gekunsteld. De schrijfstijl van Grebe is haast verwarrend instabiel, alsof iemand anders hier en daar wat mooie, beschrijvende passages ingevoegd heeft, óf Grebe heeft niet het talent een heel verhaal te voorzien van volzinnen en/of (soms onbegrijpelijke) beeldspraak. Op de eerste bladzijde:

- quote -
"Flarden mist zweven door de nevel tussen de dennentoppen; daaronder schieten de donkere boomstammen als uitroeptekens uit de sneeuw omhoog en markeren de vergankelijkheid van het leven."
- einde quote -

Joost mag weten wat dat in deze zin betekent, het markeren van de vergankelijkheid van het leven, maar het klinkt goed en doet uitzien naar meer poëtische fragmenten. Die komen niet. Prima, hoeft ook niet per se, maar laat dan die ene - die uit de toon valt ten opzichte van de overige tekst in het boek - ook maar weg.

Drie ikken: Emma, Peter, Hanne. Dat schept weliswaar geen verwarring, want boven de hoofdstukken staat aangegeven welke ik aan de beurt is, maar het is geen plus. Het maakt het lastig je in te leven in de personages als er voortdurend van ik geswitcht wordt met als gevolg dat er afstand ontstaat in plaats van betrokkenheid.
Peter en Hanne volgen we in het heden. Interessante interactie en chemie tussen deze beide karakters. Daar past een vervolg op. Emma's verhaal start twee maanden daarvoor. En wat voor verhaal! Bijzonder, beangstigend ook. De clou van 'De minnares' is origineel en verdient een bonuspunt.

Waar gaat het over? Emma Bohman heeft een relatie met Jesper Orre. Jesper staat erop dit geheim te houden. Twee maanden later wordt het onthoofde lichaam van een onbekende vrouw gevonden. Peter Lindgren wordt op de zaak gezet en roept de hulp in van profiler Hanne Lagerlind-Schön, die eerder aan een soortgelijke zaak heeft gewerkt. De twee hebben een verleden samen, Peter zit niet goed in zijn vel en Hannes huwelijk is kwijnende. Zoals het een Scandinavische thriller betaamt, zou je kunnen zeggen.

Het Inuit-spreekwoord voor in 'De minnares' is er een om te onthouden:
"Je weet pas wie je vriend of vijand is als het ijs onder je voeten breekt."

[spanning 3, plot 4, schrijfstijl 3, leesplezier 4, originaliteit 5, psychologie 4]