Fraaie beschrijvingen van het moeras, voor het overige onder de maat

In 'Dochter van het moeras' verhaalt Karen Dionne op saaie documentaire-achtige toon over Helena. Het is een en al ikke, ikke, ikke, elk ander perspectief, zelfs dat van een verteller, ontbreekt. De beschrijvingen van het moeras en het leven aldaar zijn prachtig, voor het overige is het oppervlakkigheid en saaiheid troef, zonder ook maar een sprankel spanning.
Auteur Karen Dionne had een mooie verdiepingsslag kunnen maken door Jacobs beweegredenen toe te voegen, maar ook die schitteren door afwezigheid. En Helena's moeder? Die telt helemáál niet mee.
Interessant basisidee, onvoldoende uitgewerkt.

(spanning 1, plot 2, leesplezier 3, schrijfstijl 3, originaliteit 3, psychologie 2)