In twee rukken uitgelezen: gisteren tot op de helft en vanmorgen de rest. Ik kon me niet losmaken van de boeiende, bij vlagen tergend trage, zoektocht van hoofdpersoon Katrine naar haar duistere familiegeschiedenis.

Het stille graf is een ingenieuze compositie van verhaallijnen, een mengeling van verleden en heden, op locaties in Zweden, Finland en Rusland. Niets dan lof voor de karakterbeschrijvingen, precies voldoende om de personages te leren kennen en tóch nieuwsgierig te blijven. Buitengewoon knap zoals Tove Alsterdal op de lezer weet over te brengen wat verlangen naar een beter leven teweeg kan brengen. Geen boek waar je vrolijk van wordt: eenzaamheid, verslagenheid, ontheemding en desillusies voeren de boventoon. Maar erg mooi gedaan!

Minpunten:
- Het stille graf begint als een thriller, maar blijkt gaandeweg een spannende roman te zijn.
- Een ietwat onbevredigend slot, alhoewel dat ook wel weer in de lijn van het verhaal past.