Uitgemolken cliffhanger

Deel 5 van de Helen Grace-reeks, 'Naar bed, naar bed', eindigde met een cliffhanger van jewelste. Dan moet ook deel 6 gelezen worden. M.J. Arlidge melkt in 'Wie niet weg is' de cliffhanger een heel boek lang uit. Alsof de auteur een pauze nodig had om te bedenken hoe verder met de serie. Stilstand dus voor Helen Grace en de haren. Op zich niet verwonderlijk, want ook in de voorgaande delen zat er weinig progressie in de ontwikkeling van de personages.
Wat er in de gevangenis allemaal gebeurt is erg genoeg, maar niet heel interessant. Arlidge valt voortdurend in herhalingen, vertelt bijvoorbeeld tig keren dat iemand oud is, wat je na één of twee keer ook wel weet, of dat iemand groot en sterk is.
Ook achter slot en grendel viert de misdaad hoogtij en Helen is de aangewezen persoon om de moordenaar te pakken. In plaats van onderzoek te verrichten doet ze aan gokwerk: eerst slaat ze de plank een paar keer mis en uiteindelijk is het bingo! Zoals verwacht.

[spanning 3, plot 2, schrijfstijl 3, leesplezier 3, originaliteit 2, psychologie 3]