Het begint met een hondje

Beste Mo Hayder, kom eens met iets nieuws, iets anders. Die Caffery dat weten we onderhand wel, die is voldoende uitgemolken. Zó uitgemolken, dat in 'Wolf' alleen de zeer verrassende wending in het verhaal uitnodigt op het puntje van de stoel plaats te nemen. En dan donder je er ook meteen af, zo goed bedacht, dat dan weer wel.

'Wolf' komt traag op gang. Mo Hayder kabbelt voort in non-originaliteit en nietszeggendheid totdat ze uiteindelijk overgaat tot waar ze goed in is: de spanning op laten lopen en een totaal onverwachte nieuwe situatie creëren. In Hayders eerste thrillers, o.a. 'Vogelman' en 'De behandeling', hield ze deze vaardigheid van begin tot eind vol - althans voor zover ik me herinner, maar misschien ben ik een inmiddels verwende lezer. In 'Wolf' komt haar topkwaliteit slechts in het laatste kwart van de pagina's naar voren. Hoe goed ook, dat is te weinig om het hele boek een hoge waardering te geven. Spannend genoeg om met plezier te lezen.

Een gijzeling, vlak bij de plek waar vijftien jaar geleden een dubbele moord gepleegd is. Wat is het verband en waarom nu? Oliver, een van de drie gegijzelden, breekt zich er het slimme hoofd over en weet het uit te vogelen. Maar redt dat hem, zijn vrouw Matilda en dochter Lucia van een gruwelijke dood? De gijzelnemers gaan niets- en niemand-ontziend te werk. Jack Caffery idem, met dank aan de Wandelaar.