Erg mooi derde deel van de Napolitaanse romans

Over de auteur:
Elena Ferrante, auteur van o.a. de Napolitaanse romans, komt uit Italië
Niemand kent haar ware identiteit, al zijn er wel vermoedens. Dit is de uitdrukkelijke wens van de auteur zelf.
Volgens Ferrante hebben boeken, wanneer ze eenmaal geschreven zijn, hun schepper en schrijver niet meer nodig. In het boek wordt alles al gezegd.
De auteur heeft meteen bij publicatie van haar eerste boek , “Kwellende Liefde”, aan haar uitgever medegedeeld niet te willen meewerken aan promoties, interviews e.d.
Ferrante’s romans, die in het begin alleen in Italië een groot lezerspubliek hadden, zijn over de hele wereld aan een opmars begonnen en worden nu – naar mijn mening terecht – in meerdere landen vertaald en gelezen.
Er is een ware hype ontstaan, een echte “Ferrante fever”. Zelf ben ik aan de ene kant best benieuwd wie er achter de naam Elena Ferrante schuil gaat, maar aan de andere kant heeft Ferrante gelijk en zeggen haar boeken alles wat ze wil zeggen.

Over het boek:
“Wie Vlucht en wie Blijft” is deel drie van de Napolitaanse romans, dat bestaat uit een vierluik over de vriendinnen Lila en Elena, twee meisjes die in de jaren na de tweede wereld oorlog in een achterbuurt in Napels opgroeien. De titel, “Wie vlucht en wie blijft”, zegt veel over de twee hoofdpersonen. Elena gaat weg uit de achterbuurt en Lila blijft er wonen.
De vriendinnen verschillen nogal van elkaar en hun beider levens verlopen dan ook heel verschillend.
Lila, die eigenlijk veel slimmer is dan Elena, wat al blijkt op de lagere school, moet van haar vader van school af en gaan werken. Ze probeert aan haar milieu te ontsnappen door jong te gaan trouwen met een rijke kruidenierszoon.
Elena, haar beste vriendin, mag wel verder leren. Elena is daar erg blij mee, hoewel ze ergens beseft dat Lila eigenlijk veel slimmer en daarnaast ook nog eens veel mooier is.
Deel een van de Napolitaanse romans “De Geniale Vriendin” verscheen in 2013 in Nederland , waarna al vrij snel de vertaling van deel twee “De Nieuwe Achternaam” volgde.
Beide boeken werden zeer goed ontvangen, lezers ervan , waaronder ik zelf, wachtten vol ongeduld op de vertaling van deel drie.
De verslaving aan het lezen van de boeken van Elena Ferrante is een feit.
In “Wie Vlucht en wie Blijft”, deel drie van het vierluik nemen we als lezer kennis van het feit dat Lila nog steeds in Napels woont en werkt in een lokale vleesverwerkende fabriek. Het zich onttrekken aan haar milieu is haar niet gelukt.
Met Elena is het beter gegaan, ze heeft gestudeerd, een succesvolle roman geschreven en is bovendien getrouwd met een even succesvolle man, een jonge professor, die voor haar ook nog eens deuren opent naar een heel ander milieu, een totaal andere wereld.
Toch voelt ze zich in dit milieu niet helemaal thuis, haar afkomst blijft haar parten spelen.
Haar mooie leven houdt geen stand.
Zowel haar huwelijk als haar carrière mislukken uiteindelijk.
Ook haar pogingen om betrokken te raken bij de klassenstrijd in Italië komen niet uit de verf.
Ze mist Lila in haar leven, Lila, aan wie ze zich vaak spiegelde en wiens ideeën ze nodig had.
Terwijl het met Elena slechter gaat, gaat het met Lila juist beter.
Ze heeft zich opgewerkt en krijgt een goede baan bij IBM, het automatiseringsbedrijf.
Het blijkt dat Lila en Elena , ondanks de verschillen , jaloezie en bitterheid, steeds slechter zonder elkaar kunnen. Het is een spel van aantrekken en afstoten.
Er is een sterke innerlijke strijd van de vriendinnen, die allebei proberen hogerop te komen en een beter leven te scheppen.
Dit alles speelt tegen de achtergrond van de roerige jaren ’60 en ’70.

Mijn leeservaring:
Wat een bijzonder mooie serie is dit toch.
En behalve de vriendschap tussen Lila en Elena ook nog eens een boeiend tijdsbeeld.
“Wie Vlucht En Wie Blijft” is wederom een prachtig boek, waarin de levens van Elena en Lina – door Elena Lila genoemd - verder beschreven en uitgediept worden.
Een erg mooie schrijfstijl en zeer goed uitgewerkte en beschreven personages maakte dat ik dit derde deel van de Napolitaanse romans met heel veel plezier gelezen heb.
Ik vind het jammer dat ik het uit heb en zie uit naar de verschijning van het vierde deel, “Het Verhaal Van Het Verloren Kind”, dat eind van dit jaar in vertaling in Nederland gaat verschijnen.
Ik ben erg benieuwd hoe Helena Ferrante dit vierluik gaat afronden.