Lezersrecensie
Een sterk karakter in een vrij standaard verhaal
Een paar weken geleden, vlak voor ik naar de sportschool wilde, begon ik aan het leesfragment van dit boek dat op Hebban stond. Ik had moeite om te stoppen. Al in die eerste pagina's werd het karakter van Angel en de omstandigheden waarin zijn leeft ongelooflijk sterk neergezet, waardoor er bij mij al meteen een soort band ontstond en ik graag wilde weten wat ze mij nog meer te vertellen had. Gelukkig kreeg ik van Hebban de kans om ook de rest van het verhaal te lezen.
Dat sterke karakter en de ietwat verslavende, maar vooral makkelijk weglezende, schrijfstijl houdt Visser het hele boek lang goed vast. Wat mij betreft had er wel iets meer onderscheid mogen zitten in de manier van praten van een kind en een tiener. Angel klonk bij vlagen toch iets hetzelfde voor mijn gevoel, waardoor ze niet helemaal de kans kreeg om echt aan te voelen als een tiener, net zo oud als haar moeder was toen ze beviel van Angel.
De relatie tussen Angel en haar moeder was overigens op een hele mooie manier weergegeven. Angel is verre van de perfecte dochter en haar moeder is verre van de perfecte moeder, maar samen komen ze een heel eind. Er wordt gelachen, er wordt gescholden, maar er wordt vooral veel gepraat. Ze zitten niet altijd op één lijn, maar ze praten er in elk geval wel over.
De relatie tussen Angel en Kayleigh kwam wat mij betreft dat weer iets minder lekker uit de verf. We krijgen maar flarden en flitsen mee van hun relatie, waardoor ik voor mijn gevoel een basis, een stukje onderbouwing mis.
Dat laatste geldt voor mij een beetje voor het hele verhaal. In relatief korte fragmenten krijgen we een beeld van Angel en de mensen om haar heen, maar het verhaal lijkt ergens ook een beetje richting en een doel te missen. Het laat geen diepe indruk achter, het raakt me niet in de kern van mijn ziel en ik had ook niet het gevoel dat er heel veel ontwikkeling of verandering in het boek zat.
Een boek dat in het huidige diverse en overvolle boekenlandschap, wat mij betreft, niet echt opvalt, maar gewoon opgaat in de massa.
Dat sterke karakter en de ietwat verslavende, maar vooral makkelijk weglezende, schrijfstijl houdt Visser het hele boek lang goed vast. Wat mij betreft had er wel iets meer onderscheid mogen zitten in de manier van praten van een kind en een tiener. Angel klonk bij vlagen toch iets hetzelfde voor mijn gevoel, waardoor ze niet helemaal de kans kreeg om echt aan te voelen als een tiener, net zo oud als haar moeder was toen ze beviel van Angel.
De relatie tussen Angel en haar moeder was overigens op een hele mooie manier weergegeven. Angel is verre van de perfecte dochter en haar moeder is verre van de perfecte moeder, maar samen komen ze een heel eind. Er wordt gelachen, er wordt gescholden, maar er wordt vooral veel gepraat. Ze zitten niet altijd op één lijn, maar ze praten er in elk geval wel over.
De relatie tussen Angel en Kayleigh kwam wat mij betreft dat weer iets minder lekker uit de verf. We krijgen maar flarden en flitsen mee van hun relatie, waardoor ik voor mijn gevoel een basis, een stukje onderbouwing mis.
Dat laatste geldt voor mij een beetje voor het hele verhaal. In relatief korte fragmenten krijgen we een beeld van Angel en de mensen om haar heen, maar het verhaal lijkt ergens ook een beetje richting en een doel te missen. Het laat geen diepe indruk achter, het raakt me niet in de kern van mijn ziel en ik had ook niet het gevoel dat er heel veel ontwikkeling of verandering in het boek zat.
Een boek dat in het huidige diverse en overvolle boekenlandschap, wat mij betreft, niet echt opvalt, maar gewoon opgaat in de massa.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van annannette
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
