Een magisch jeugdboek met een boodschap

Toen ik gisteren naar mijn ouders vertrok, merkte ik dat ik er al een beetje naar uit keek om dit boek te gaan lezen. De laatste keer had ik deel twee in deze serie gelezen en dat was toch alweer een tijdje geleden. Ik stond er wel even van te kijken dat het boek zo relatief dik was, maar het is een jeugdboek dus het leest als een trein.

Stewner heeft een interessante wereld geschapen. De meest vreemde, bizarre en wonderbaarlijke magische wezens komen tot leven in haar oceanen, rivieren en wateren. We ontdekken steden en beschavingen en een eindeloze voorraad aan verhalen. Het is bijna onmogelijk niet van deze verborgen wereld te gaan houden en dat is ook precies het doel van dit boek en dit verhaal.

Want hoewel het een jeugdboek is, zit er overduidelijk een boodschap in dit verhaal verborgen. De mensheid vervuilt de zeeën. Soorten sterven uit, onschuldige dieren raken verstrikt in onze plastic soep en het gif en vuil dat in de wateren geloosd wordt, maakt het moeilijker en moeilijker voor dieren om te overleven in steeds moeilijk wordende omstandigheden.

En deze boodschap wordt heel mooi uitgedragen door de bemanning van het zeilschip waarop Alea haar toevlucht heeft gezocht. Alle karakters zijn uniek en eigen, maar het is vooral hun vriendschap en liefde voor elkaar die van elke bladzijde spat. Natuurlijk zijn er wel eens ruzies en loopt het niet altijd gesmeerd, maar als het erom gaat gaan ze voor elkaar, en de oceaan waarop ze het liefste zijn, door het vuur.

Het is jammer dat de overige delen niet vertaald zijn, maar wellicht pak ik ze ooit in het Duits een keer op. Ik ben wel nieuwsgierig naar alle ontdekkingen die in de komende boeken op me wachten.