Adembenemend...

Ja, ja, ik weet het. Ik was gewaarschuwd. Overal om me heen spraken en spreken mensen over dit boek. Caraval is hot, een van de meest geliefde boeken van de laatste jaren en zoals mij wel vaker overkomt, was het door mijn vingers geglipt en nog niet op mijn pad gekomen. Maar hier zijn we dan, ongeveer 4 uur nadat ik het boek heb opengeslagen. En ik kan eigenlijk maar één ding zeggen: De reviews en goede verhalen zijn absolute niet overdreven en dit boek is alles behalve overhyped.

Al vrij snel begon mijn hart in mijn keel te kloppen, als een constante aanwezigheid in mijn borstkas. Regelmatig wilden mijn ogen sneller lezer dan mijn hersenen konden volgen. Ik moest en zou verder lezen, verder ontdekken, meer te weten komen over de wonderlijke wereld van Caraval.

Want dat is het. De wereld van Caraval vertoont ergens heel veel gelijkenissen met de wereld van Alice in Wonderland. Het is bijna een soort Wonderland. Een wereld met zijn eigen regels, met eigenaardigheden, met logica die volledig tegen alle logica indruist, met magie die moeilijk te volgen is. Maar ook met donkere kanten, met een schaduwzijde en gruwelijkheden die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen.

Van begin tot eind was het een adembenemende rit, met personages die wellicht niet mega gelaagd waren, maar boeiend genoeg om de aandacht vast te houden en een plot dat me tot de allerlaatste bladzijde in zijn greep hield. Ik ga maar eens snel uitzoeken of er een vertaling komt van deel twee, anders zal ik die in het Engels moeten aanschaffen.