Lezersrecensie
Warrige thriller met bedenkelijke randjes
Warrige thriller met bedenkelijke randjes
Ilse Ruijters (1979) heeft in het Nederlands taalgebied al het nodige succes geboekt met haar drie eerdere psychologische thrillers. Zo won ze in 2015 de Hebban Thrillerdebuutprijs met ‘De onderkant van sneeuw’ en stond ze in 2017 op de shortlist van de Gouden Strop. Wellicht dat daardoor de verwachtingen voor dit nieuwe boek wat hoog gespannen waren, ook bij de auteur zelf. Met als resultaat een op zich best goed geschreven maar warrige thriller waarin de auteur meer bezig lijkt met een poging zichzelf te overtreffen in plaats van een goed verhaal te schrijven. De thema’s, verhaallijnen en personages buitelen over elkaar heen en er zitten kanten aan dit boek waar je als lezer je wenkbrauwen over kunt fronsen.
Om de overdaad aan zware onderwerpen en verhaallijnen duidelijk te maken, wil ik het met deze recensie eens anders aanpakken en het boek bespreken per thema. Daarmee wordt het ook gelijk duidelijk dat een veelheid aan moeilijke onderwerpen niet automatisch leidt tot een boek vol diepgang.
Mindset
Tom en Amber zijn de gezichten van de Mindset Academy, die mensen helpt hun gedachten beter te reguleren, zodat ze die positief in kunnen zetten. Deze Academy heeft zoveel succes in Nederland dat het Tom (die ook al profvoetballer was) en de veel jongere Amber tot BN’ers maakt. Dat ze allebei werkelijk geloven in de leer die vooral goeroe Tom de wereld in brengt, blijkt op uitstekende wijze in het eerste gedeelte van het boek. Hun eigen gedachten zijn helemaal doordrongen van mindfulness en aanverwante zaken. Maar dan verdwijnen hun pasgeboren baby Emma en haar draagmoeder Kirsten spoorloos. Terwijl Amber en Tom zelf gaan zoeken, wordt hun overtuiging en zenachtige gemoedsrust natuurlijk steeds meer op de proef gesteld, vooral als blijkt dat ze niet op één lijn zitten wat betreft de te ondernemen acties.
Jammer genoeg gaat Ilse Ruijters wat tweeslachtig met dit onderwerp om. Is die hele Mindset Academy nu onzin, regelrechte oplichterij of overschatten Tom en Amber de impact van hun ideeën alleen maar wat? De auteur komt er niet uit en de lezer ook niet.
Draagmoederschap
Omdat Amber geen baarmoeder heeft, hebben Tom en zij draagmoeder Kirsten ingehuurd om hun kind te voldragen. Geen gemakkelijke constructie natuurlijk, maar toch is het vreemd dat Amber, die een nauwe band met Kirsten had ontwikkeld, deze totaal niet blijkt te vertrouwen. Zodra Kirsten en de baby verdwijnen, gelooft Amber zozeer dat de draagmoeder met haar baby is gevlucht omdat ze die toch liever zelf wil houden, dat geen enkele andere optie bespreekbaar voor haar is. Dat komt kil en onwaarschijnlijk over, zeker in relatie tot Ambers verder vrij lieve karakter. Logischer zou zijn geweest dat ze zich ook over Kirstens lot zorgen had gemaakt. Ondertussen wordt er over draagmoederschap als methode om kinderen te krijgen niet echt iets inzichtelijks gemeld.
Mensenhandel
Dit is eigenlijk een heel groot onderwerp voor dit boek. Het wordt vooral gedragen door Tara, de zus van Amber. Tara is freelance correspondent bij nota bene de New York Times zelf, maar toch zit ze aan de grond. Sinds enige tijd is ze single en uit balans, een hoedanigheid die ze rokend en chipsetend tracht door te brengen. Niettemin is ze als journalist op de missie een grote internationale mensenhandelaar te ontmaskeren. Een man die verbazingwekkend genoeg Toms beste vriend en compagnon is. Vandaar dat Tara zich in het tuinhuis van Tom en Amber heeft genesteld. Een ongeloofwaardige situatie uiteraard, maar gelukkig maakt Tara dat goed door op afstand het meest sympathieke en interessante personage uit het boek te zijn. Erg jammer dus dat ze in een bijrol blijft hangen en het hele thema rondom deze mensenhandel vervolgens ook maar halfhartig wordt uitgewerkt.
Onvruchtbaarheid bij vrouwen
In dit boek komen meerdere vrouwen voor die geen kinderen kunnen krijgen of er maar weinig hoop op hoeven te hebben en uiteindelijk speelt dat ook een belangrijke rol in de plotontwikkeling. Niettemin worden er over dit thema alleen maar wat bekende clichés opgelepeld.
Afgezien van deze thema’s lopen er nog meer verhaallijnen door het boek. Zo is er eentje rond Joël, de zakelijke assistent van Tom en Amber, van wie het voor de lezer als nel duidelijk wordt dat het een gestoorde gek is die nare plannen heeft. Verder blijkt Tom een seksverslaving te hebben, waar de lezer onsmakelijke stukjes van meekrijgt, die tot overmaat van ramp voor het verhaal nul meerwaarde hebben. En dan is er nog de ruwe Brandon, de ex van Kristen en een kleine crimineel, waar we ook nog het een en ander over horen zonder dat dit veel functie heeft. Waarmee het de conclusie moet zijn dat er zonder goede reden uitsluitend bijzonder onsympathieke mannen in dit boek zitten. En dan is er nog iets waarvan je je kunt afvragen of dat nou echt nodig was zo, maar daar kan ik vanwege spoilers niet nader op ingaan.
Het moet gezegd dat het knap is hoe de auteur al die verschillende verhaallijnen en thema’s toch bij elkaar weet te brengen in een vrij spannende ontknoping. Maar nadat je het boek hebt weggelegd vraag je jezelf toch te zeer af wat het nu eigenlijk was dat je gelezen hebt.
Ilse Ruijters (1979) heeft in het Nederlands taalgebied al het nodige succes geboekt met haar drie eerdere psychologische thrillers. Zo won ze in 2015 de Hebban Thrillerdebuutprijs met ‘De onderkant van sneeuw’ en stond ze in 2017 op de shortlist van de Gouden Strop. Wellicht dat daardoor de verwachtingen voor dit nieuwe boek wat hoog gespannen waren, ook bij de auteur zelf. Met als resultaat een op zich best goed geschreven maar warrige thriller waarin de auteur meer bezig lijkt met een poging zichzelf te overtreffen in plaats van een goed verhaal te schrijven. De thema’s, verhaallijnen en personages buitelen over elkaar heen en er zitten kanten aan dit boek waar je als lezer je wenkbrauwen over kunt fronsen.
Om de overdaad aan zware onderwerpen en verhaallijnen duidelijk te maken, wil ik het met deze recensie eens anders aanpakken en het boek bespreken per thema. Daarmee wordt het ook gelijk duidelijk dat een veelheid aan moeilijke onderwerpen niet automatisch leidt tot een boek vol diepgang.
Mindset
Tom en Amber zijn de gezichten van de Mindset Academy, die mensen helpt hun gedachten beter te reguleren, zodat ze die positief in kunnen zetten. Deze Academy heeft zoveel succes in Nederland dat het Tom (die ook al profvoetballer was) en de veel jongere Amber tot BN’ers maakt. Dat ze allebei werkelijk geloven in de leer die vooral goeroe Tom de wereld in brengt, blijkt op uitstekende wijze in het eerste gedeelte van het boek. Hun eigen gedachten zijn helemaal doordrongen van mindfulness en aanverwante zaken. Maar dan verdwijnen hun pasgeboren baby Emma en haar draagmoeder Kirsten spoorloos. Terwijl Amber en Tom zelf gaan zoeken, wordt hun overtuiging en zenachtige gemoedsrust natuurlijk steeds meer op de proef gesteld, vooral als blijkt dat ze niet op één lijn zitten wat betreft de te ondernemen acties.
Jammer genoeg gaat Ilse Ruijters wat tweeslachtig met dit onderwerp om. Is die hele Mindset Academy nu onzin, regelrechte oplichterij of overschatten Tom en Amber de impact van hun ideeën alleen maar wat? De auteur komt er niet uit en de lezer ook niet.
Draagmoederschap
Omdat Amber geen baarmoeder heeft, hebben Tom en zij draagmoeder Kirsten ingehuurd om hun kind te voldragen. Geen gemakkelijke constructie natuurlijk, maar toch is het vreemd dat Amber, die een nauwe band met Kirsten had ontwikkeld, deze totaal niet blijkt te vertrouwen. Zodra Kirsten en de baby verdwijnen, gelooft Amber zozeer dat de draagmoeder met haar baby is gevlucht omdat ze die toch liever zelf wil houden, dat geen enkele andere optie bespreekbaar voor haar is. Dat komt kil en onwaarschijnlijk over, zeker in relatie tot Ambers verder vrij lieve karakter. Logischer zou zijn geweest dat ze zich ook over Kirstens lot zorgen had gemaakt. Ondertussen wordt er over draagmoederschap als methode om kinderen te krijgen niet echt iets inzichtelijks gemeld.
Mensenhandel
Dit is eigenlijk een heel groot onderwerp voor dit boek. Het wordt vooral gedragen door Tara, de zus van Amber. Tara is freelance correspondent bij nota bene de New York Times zelf, maar toch zit ze aan de grond. Sinds enige tijd is ze single en uit balans, een hoedanigheid die ze rokend en chipsetend tracht door te brengen. Niettemin is ze als journalist op de missie een grote internationale mensenhandelaar te ontmaskeren. Een man die verbazingwekkend genoeg Toms beste vriend en compagnon is. Vandaar dat Tara zich in het tuinhuis van Tom en Amber heeft genesteld. Een ongeloofwaardige situatie uiteraard, maar gelukkig maakt Tara dat goed door op afstand het meest sympathieke en interessante personage uit het boek te zijn. Erg jammer dus dat ze in een bijrol blijft hangen en het hele thema rondom deze mensenhandel vervolgens ook maar halfhartig wordt uitgewerkt.
Onvruchtbaarheid bij vrouwen
In dit boek komen meerdere vrouwen voor die geen kinderen kunnen krijgen of er maar weinig hoop op hoeven te hebben en uiteindelijk speelt dat ook een belangrijke rol in de plotontwikkeling. Niettemin worden er over dit thema alleen maar wat bekende clichés opgelepeld.
Afgezien van deze thema’s lopen er nog meer verhaallijnen door het boek. Zo is er eentje rond Joël, de zakelijke assistent van Tom en Amber, van wie het voor de lezer als nel duidelijk wordt dat het een gestoorde gek is die nare plannen heeft. Verder blijkt Tom een seksverslaving te hebben, waar de lezer onsmakelijke stukjes van meekrijgt, die tot overmaat van ramp voor het verhaal nul meerwaarde hebben. En dan is er nog de ruwe Brandon, de ex van Kristen en een kleine crimineel, waar we ook nog het een en ander over horen zonder dat dit veel functie heeft. Waarmee het de conclusie moet zijn dat er zonder goede reden uitsluitend bijzonder onsympathieke mannen in dit boek zitten. En dan is er nog iets waarvan je je kunt afvragen of dat nou echt nodig was zo, maar daar kan ik vanwege spoilers niet nader op ingaan.
Het moet gezegd dat het knap is hoe de auteur al die verschillende verhaallijnen en thema’s toch bij elkaar weet te brengen in een vrij spannende ontknoping. Maar nadat je het boek hebt weggelegd vraag je jezelf toch te zeer af wat het nu eigenlijk was dat je gelezen hebt.
3
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne-Claire Verham
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
