Recensie Het verslag van Brodeck

De engelse versie start met het volgende motto:
I am nothing, I know it, but my nothing comprises a little bit of everthing
(Victor Hugo - The Rhine)

In het begin weet je helemaal niet waar je aan toe bent, Brodeck moet een verslag schrijven over wat er gebeurt is met de "Anderer". Eigenlijk wil hij dat helemaal niet en springt eerst van links naar rechts door zijn verhaal.Je blijft jezelf met een beklemd gevoel afvragen "wat is er nou gebeurt?" Hoe verder je komt hoe langer de aaneengesloten stukken verhaal, hoe sterker Brodeck wordt. Terug gekomen uit een kamp situatie waarin hij gereduceerd was tot een niets zonder naam, wil hij het liefst zijn eigen leven leiden met zijn geliefden, niets meer weten, maar helaas gebeuren er dingen in het dorp waardoor hij gedwongen wordt niet alleen het Verslag te schrijven maar ook zijn eigen verleden te bezien. Geconfronteerd met de continue herhaling van macht, angst, verraad die speelt rondom de xenofobie van anderen moet hij ook zijn eigen wandaad en lafheid een plek geven. Een verhaal vol gruwelijkheden die mensen elkaar aandoen maar ook over de moed en kracht van Brodeck die in zweet ook zijn eigen leven op papier zet.

I thought about history with a capital H, about my history, our history. Do those who write the first know anything about the second? Why do some people retain in their memory what others have forgotten or never seen? Which is right: he who cannot reconcile himself to leaving the past in obscurity, or he who hurls into obscurity everything that does not suit him?

Mooi en heftig boek, zeker een die ik nogmaals zal lezen om hem ten volle te laten doordringen.