Recensie Skippy tussen de sterren

Deze reactie bevat spoilers, selecteer de tekst om de spoilers te lezen.  Lekker verfrissend: een traumatiserende gebeurtenis is de plotsklapse start van het verhaal, maar is eigenlijk het midden. Je bespreekt de woelige onrustige emotionele jaren van puberjongens maar weet te laten zien dat het leven van volwassenen niets stabieler in elkaar steekt; allen stoeien en vechten we met het besef dat dit alles is en weten nog niet wat het is.
Vanuit echt vele vertelperspectieven komt de groep interne kostschooljongens lekker uit de verf: komisch en tragisch, wreed en verbroederd.
Het eerste deel leek mij wat langdradig maar dat heeft vast in mijn eigen beleving gezeten - het leek alleen maar over puberende jongens te gaan, voor ik op de helft was kon ik het al niet meer wegleggen.
Als zeer natuurlijk worden er allerlei gegevens doorheen geweven over parallel universa, geschiedenis, waarheid en niet, dublin, het kostschool systeem, de verschillende achtergronden van alle personages, technologie eind 18 eeuw, en die verband gebracht met spirituele ideeen over de dood gelinkt aan de quantum theorie, schrijvers, wetenschappers, anorexia, drugs en consorten, sexmisbruik door priesters - of juist niet, en dealers... allerhande onderwerpen zonder een samengeraapt zootje te zijn. Zelfs nog ruimte voor kritiek op geschiedschrijving, vooral tov het verhaal van de Irish D Company of the Seventh Royal Dublin Fusiliers, die tijdens WOI 1915 bij Gallipoli terecht kwamen. Zo ontzettend veel zaken tot een vaste eenheid verwerkt waarin een fascinerende balans zit: het ene onderwerp wordt niet opvallender dan een van de vele anderen.

Heeft het emotioneel dan nog een inhoud, een boodschap, als er zoveel wordt aangehaald? Zeker, het zoeken in het leven naar de balans in emoties en verlangens, met al die zovele levenszaken er omheen, blijft, en is voor een ieder, ongeacht leeftijd of achtergrond (met terugbladeren kom ik het gesprek tussen Farley en Howard weer tegen blz 141 "- dat het leven versnipperd lijkt -, dat is wetenschappelijk gesproken toevallig een van de grote vragen van onze tijd." (en haalt dan diverse "verbindings"theorieen aan ). Allemaal snaren/dimensies die elkaar kunnen raken, alle gebeurtenissen in parallel universa die maar een haarbreedte naast elkaar kunnen zijn zonder dat ze mekaar zien, soms wel wat van elkaar kunnen ervaren maar hetgeen nooit bewezen is. Hoeveel dimensies zijn er tegelijkertijd? Hoeveel gebeurtenissen in hoeveel levens zo met elkander vervlochten zonder het te weten? Zijn we dan alleen met onze eigen twijfelingen of toch samen?
"Als je een dimensie toevoegt, is alles weer duidelijk. Het voorziet ons van een realiteit die tegelijkertijd simpel is en van een bijna onmogelijke schoonheid."(blz 135) en nog intrigerender vanwege Murray's vier hoofdstuk benamingen
I "Hoopland" II "Hartland" III "Spookland" en IV "Naland" is het verhaal over de wetenschapper Oliver Lodge, blz 578, waarin aangehaald wordt: ..., was die andere wereld, het hiernamaals - Zomerland was de naam die zijn zoon eraan gaf - maar een fractie verwijderd van de wereld die jou en mij zo vertrouwd is. Maar hij bestond in een andere dimensie. en daardoor kon je hem niet zien."en dat wordt ook versterkt door het voorbeeld van blz 155 de uitleg van Ruprecht aan de andere jongens "Sterker, die extra dimensies zijn aanwezig op elk punt in de ruimte."
Mooi origineel, humoristisch, tragisch, inhoudsvol en intrigerend boek, leest als een trein.