Te veel vragen

Derk Visser (1959) werkt in de jeugdhulpverlening. Daar kom de inspiratie voor zijn jeugdromans vandaan, boeken die zich vaak afspelen aan de rand van de samenleving. Zijn debuut Patchouli verscheen in 2005 en in de jaren daarna verschenen verschillende jeugd- en jongerenromans van zijn hand. In 2019 verscheen bij Gottmer het nieuwste boek: Drama Queen.

Angel woont samen met haar moeder, die haar geld verdient in een striptent, in een probleemwijk. Op een dag komt er een nieuw meisje bij Angel in groep 8: Kayleigh. Eigenlijk mag er niemand naast de drukke Angel zitten, maar er is nergens anders plaats. Angel en Kayleigh groeien langzaam naar elkaar toe en tot haar eigen schrik begint Angel langzaam gevoelens voor het nieuwe meisje te ontwikkelen.

Visser wil veel te veel tegelijk in Drama Queen. Het boek telt een krappe tweehonderd pagina’s en de auteur stapelt thema op thema. Zo is de moeder van Angel verslaafd en een stripteasedanseres, is er geen vader in huis en staat de moeder-dochterrelatie op scherp. Bij Kayleigh thuis wordt in illegaal vuurwerk gehandeld door haar vader en haar moeder is aan borstkanker overleden. De grootvader van Angel komt ook in het ziekenhuis terecht met kanker. Ziekenhuizen, verlies, verslaving én dan de ontluikende lesbische gevoelens bij de opgroeiende tieners. Overal wordt in sneltreinvaart aan gerefereerd, maar het boek was sterker geweest als een van de thema’s wat dieper was uitgewerkt.

“De gordijnen zijn dicht en de kamer wordt verlicht door de leeslamp die van haar nachtkastje komt. Ze staat met haar gezicht naar de gordijnen. Alsof daarachter haar publiek in spanning afwacht en zij nog een laatste rek- en strekoefening doet. Al die mannen aan de andere kant van de gordijnen worden opgewarmd door de stomende muziek van haar act.”

Wat wel mooi geschetst wordt is de relatie tussen Angel en haar moeder. Dat weet Visser keer op keer op een mooie manier te vangen in zijn tekst. Toch is het boek verder moeilijk te volgen en heeft de lezer keer op keer het gevoel dat er iets mist, in de uitwerking van de zware thema’s maar ook in de chronologie van het verhaal.

Het eerste deel is fragmentarisch opgebouwd maar kent toch een chronologische lijn waarin de hoofdgebeurtenissen duidelijk zijn. Vanaf het tweede deel springt het verhaal per hoofdstuk ineens heel erg in de tijd. Veel cruciale ontwikkelingen worden door de auteur bekend verondersteld zonder deze expliciet te benoemen, of ze worden overgeslagen en pas later uitgelegd en dat is jammer voor het geheel. De lezer vraagt zich tijdens het lezen meerdere keren af of hij niet iets gemist heeft. Het terugbladeren op zoek naar een verklaring of oplossing is dan tevergeefs, er missen stappen.

De thema’s in deze jeugdroman zijn dus zeker interessant maar het verhaal als geheel is niet goed uitgewerkt en bevat veel lege plekken die de lezer met vragen achterlaten en dat is jammer.