Lezersrecensie
Mist overtuigende uitwerking
Ian McEwan is een groot auteur, zijn bekendste werk is het verfilmde Boetekleed. Naar zijn nieuwste roman Notendop werd dan ook reikhalzend uitgekeken. McEwan maakt deze keer prachtige zinnen en gebruikt de meest mooie metaforen maar toch weet ‘Notendop’ niet helemaal te overtuigen.
Trudy heeft een relatie met Claude, samen smeden zij een plan voor de perfecte misdaad. Trudy is getrouwd met en zwanger van Claudes broer, John. De dichter John houdt nog steeds van zijn vrouw en is blind voor haar relatie met Claude. De verteller van het verhaal is de ongeboren zoon van Trudy en John, die alles meemaakt vanuit zijn moeders buik.
Perspectief
In de baarmoeder krijg je over het algemeen nog niet zoveel mee, maar als we McEwan mogen geloven woont er een wonderkind in de buik van Trudy. Overal heeft dit nieuwe wezen commentaar op, ook op dingen die hij niet kan zien, uiterlijkheden verzint hij er dus zelf maar bij. Constant geeft de verteller daarbij commentaar op zijn eigen geloofwaardigheid: ‘Ik weet het. Sarcasme staat de ongeborene slecht. En waarom afgedwaald?’ Dat afdwalen, dat gebeurt nog wel eens. Hoewel McEwan zeker interessant commentaar geeft op de wereld in de eenentwintigste eeuw in deze zijpaden, stroken ze niet helemaal met zijn gekozen verteller.
Symboliek
De ongeloofwaardigheid en onderbrekingen daargelaten, laat McEwan opnieuw zien wat voor een taalkunstenaar hij is. De metaforen zijn goed gekozen, zijn taalgebruik is literair en het verhaal haalt verschillende thema’s die in de huidige maatschappij spelen aan; het onderscheid tussen man en vrouw (waar de ongeborene zich hevig tegen verzet), echtscheidingen, dreigende oorlog en vluchtelingen. ‘Die onschuldigen werden niet vermoord door haat, maar door geloof, dat uitgehongerde spook dat ook in gematigdste kringen nog altijd wordt vereerd.’
Uit de literaire kunstgrepen die McEwan toepast en de thematiek blijkt ook de kennis die hij van literatuur heeft. Je kunt Notendop niet lezen zonder ergens in je achterhoofd een stemmetje Hamlet te horen fluisteren. Notendop is wellicht niet McEwans beste werk, maar voor de fans zeker de moeite waard. De gekunstelde foetus is hem na het uitlezen van het boek dan ook snel vergeven.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
Trudy heeft een relatie met Claude, samen smeden zij een plan voor de perfecte misdaad. Trudy is getrouwd met en zwanger van Claudes broer, John. De dichter John houdt nog steeds van zijn vrouw en is blind voor haar relatie met Claude. De verteller van het verhaal is de ongeboren zoon van Trudy en John, die alles meemaakt vanuit zijn moeders buik.
Perspectief
In de baarmoeder krijg je over het algemeen nog niet zoveel mee, maar als we McEwan mogen geloven woont er een wonderkind in de buik van Trudy. Overal heeft dit nieuwe wezen commentaar op, ook op dingen die hij niet kan zien, uiterlijkheden verzint hij er dus zelf maar bij. Constant geeft de verteller daarbij commentaar op zijn eigen geloofwaardigheid: ‘Ik weet het. Sarcasme staat de ongeborene slecht. En waarom afgedwaald?’ Dat afdwalen, dat gebeurt nog wel eens. Hoewel McEwan zeker interessant commentaar geeft op de wereld in de eenentwintigste eeuw in deze zijpaden, stroken ze niet helemaal met zijn gekozen verteller.
Symboliek
De ongeloofwaardigheid en onderbrekingen daargelaten, laat McEwan opnieuw zien wat voor een taalkunstenaar hij is. De metaforen zijn goed gekozen, zijn taalgebruik is literair en het verhaal haalt verschillende thema’s die in de huidige maatschappij spelen aan; het onderscheid tussen man en vrouw (waar de ongeborene zich hevig tegen verzet), echtscheidingen, dreigende oorlog en vluchtelingen. ‘Die onschuldigen werden niet vermoord door haat, maar door geloof, dat uitgehongerde spook dat ook in gematigdste kringen nog altijd wordt vereerd.’
Uit de literaire kunstgrepen die McEwan toepast en de thematiek blijkt ook de kennis die hij van literatuur heeft. Je kunt Notendop niet lezen zonder ergens in je achterhoofd een stemmetje Hamlet te horen fluisteren. Notendop is wellicht niet McEwans beste werk, maar voor de fans zeker de moeite waard. De gekunstelde foetus is hem na het uitlezen van het boek dan ook snel vergeven.
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
2
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
