Lezersrecensie
Literair vakmanschap
Jim Craces roman Oogst was in 2013 genomineerd voor de Britse Man Booker Prize. En nu is dit literaire pareltje ook in het Nederlands te lezen. Een boerengemeenschap viert feest na de laatste dag van de oogst, maar dan gebeuren er vreemde dingen rondom het dorp en worden er vreemdelingen aan de rand van de grenzen gesignaleerd. Walter Thorsk, zelf inwoner van het dorp, vertelt hoe een vredige gemeenschap binnen een paar dagen volledig ontwricht raakt.
Alledaagsheid
Crace blinkt uit in het beschrijven van de meest banale en alledaagse zaken in het simpele dorpsleven alsof het stuk voor stuk wereldwonderen zijn. ‘Haar rookspoor is als dat van een nachtvlinder, grillig, eigenzinnig, energiek.’ Mooie woorden, interessante zinnen en prachtige sfeerbeelden is wat Oogst zo bijzonder maakt. Hoofdpersonage Walter Thorsk vertelt het verhaal over ‘zijn’ dorp vanuit zijn eigen perspectief. Hij is zelf vanuit de stad naar het dorp gekomen in een tijd waarin vreemdelingen niet meteen aan de schandpaal werden gezet. Hoewel niet duidelijk is wat de vreemdelingen precies komen doen, is Walter de perfecte bemiddelaar tussen de dorpsbewoners en de vreemdelingen die beschuldigd worden van al het kwaad. ‘Op de een of andere manier waren ze al getroffen door tegenspoed voordat de toekomst het dorp in reed, […].’
Actualiteit
Oogst spreekt niet aan vanwege het geweldige plot of de geniale wendingen, maar vooral vanwege stijl en woordkeuze. Daarnaast schrijft Crace een verhaal dat heel actueel is in de huidige maatschappij. Een waarin vreemdelingen als criminelen gezien worden en de angst voor het onbekende de gemeenschap uit elkaar drijft. ‘Nu is er niets meer dat me hier houdt of mijn vlucht kan verhinderen. […] Mijn vellum is een leeg vlak. Het kan overal zijn.’ Het feit dat het inderdaad overal kan zijn maakt Oogst zo’n meesterwerk. Het dorp krijgt geen naam en de situatie is op veel verschillende samenlevingen van toepassing. Crace zet de lezer aan het denken en schrijft tegelijkertijd een verhaal dat getuigt van stilistisch vakmanschap.
[Deze recensie verscheen eerder (2014) op CLEEFT]
Alledaagsheid
Crace blinkt uit in het beschrijven van de meest banale en alledaagse zaken in het simpele dorpsleven alsof het stuk voor stuk wereldwonderen zijn. ‘Haar rookspoor is als dat van een nachtvlinder, grillig, eigenzinnig, energiek.’ Mooie woorden, interessante zinnen en prachtige sfeerbeelden is wat Oogst zo bijzonder maakt. Hoofdpersonage Walter Thorsk vertelt het verhaal over ‘zijn’ dorp vanuit zijn eigen perspectief. Hij is zelf vanuit de stad naar het dorp gekomen in een tijd waarin vreemdelingen niet meteen aan de schandpaal werden gezet. Hoewel niet duidelijk is wat de vreemdelingen precies komen doen, is Walter de perfecte bemiddelaar tussen de dorpsbewoners en de vreemdelingen die beschuldigd worden van al het kwaad. ‘Op de een of andere manier waren ze al getroffen door tegenspoed voordat de toekomst het dorp in reed, […].’
Actualiteit
Oogst spreekt niet aan vanwege het geweldige plot of de geniale wendingen, maar vooral vanwege stijl en woordkeuze. Daarnaast schrijft Crace een verhaal dat heel actueel is in de huidige maatschappij. Een waarin vreemdelingen als criminelen gezien worden en de angst voor het onbekende de gemeenschap uit elkaar drijft. ‘Nu is er niets meer dat me hier houdt of mijn vlucht kan verhinderen. […] Mijn vellum is een leeg vlak. Het kan overal zijn.’ Het feit dat het inderdaad overal kan zijn maakt Oogst zo’n meesterwerk. Het dorp krijgt geen naam en de situatie is op veel verschillende samenlevingen van toepassing. Crace zet de lezer aan het denken en schrijft tegelijkertijd een verhaal dat getuigt van stilistisch vakmanschap.
[Deze recensie verscheen eerder (2014) op CLEEFT]
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
