Een onwerkelijke werkelijkheid

Samen is naast Zij, jij en ik en De stunt van haar leven het derde boek van Julie Cohen dat in Nederlandse vertaling bij uitgeverij De Fontein verschijnt. Cohen groeide op in Amerika, maar werd tijdens haar studie verliefd op Engeland en woont sindsdien daar met haar man, zoon en hond.

Emily en Robbie zijn al tijden gelukkig met hun zoon Adam en elkaar. Het was liefde op het eerste gezicht, maar samen dragen ze een ongelooflijk geheim met zich mee. Als Robbie alzheimer krijgt is hij bang dat het verleden hun geluk in zal halen en besluit hij te vertrekken. Hij staat op, laat een briefje achter voor Emily en loopt zonder afscheid de zee in om nooit meer terug te keren.

Samen is op een intrigerende manier opgebouwd. Cohen begint het verhaal in 2016, op het moment dat Robbie zijn vrouw verlaat en werkt dan terug in de tijd. De verschillende delen van het boek spelen zich steeds verder in het verleden af. Elk deel is het weer even wennen voor de lezer om alles wat daarvoor (en dus eigenlijk daarna) gebeurd is een plaats te geven, te vergeten en aan het eind van het deel weer als kennis mee te nemen. Er is dus geen sprake van een klassieke spanningsopbouw, maar de verhalen houden de lezer toch nieuwsgierig naar die ene vraag: wat is er in 1962 gebeurd dat zo erg was dat Emily en Robbie er hun hele leven samen voor op de vlucht zijn geweest.

Het antwoord is onverwacht, maar minder schokkend dan de scenario’s die lezer zich misschien ingebeeld had (hoewel ze daar in 1962 waarschijnlijk anders over dachten). Het geheim, het verleden staat centraal maar langzaam komt de lezer ook steeds meer te weten over de twee geliefden en hun leven. Samen is een familieverhaal én tegelijk het verhaal over een onmogelijke liefde dat heel bijzonder in elkaar zit.

Herinneringen en het geheugen spelen ook een belangrijke rol, met name de beginnende alzheimer van Robbie. Hij wil de controle houden over wat hij weet en ziet zelf in dat hij soms dingen vergeet, maar zijn Emily zal hij altijd onthouden. “Hij wilde dit moment vasthouden, dit nu, voor de mist weer zou opzetten, voor eeuwig.” De tegenovergestelde chronologie in het verhaal speelt ook met het geheugen en de herinneringen van de lezer.

Samen is een bijzonder boek met een originele opbouw en een fijn familieverhaal dat gemakkelijk wegleest. Het verhaal wordt op een paar plekken wat langdradig, maar Cohen weet steeds op een later (of eerder) moment weer duidelijk te maken waarom al deze details van belang zijn om het verhaal van Emily en Robbie te kunnen begrijpen. Ook laat Cohen zien hoe onwerkelijk de waarheid soms kan zijn.