Lezersrecensie
Meer dan een oorlogsverhaal
Marcel Vaarmeijers tweede boek bij Luitingh-Sijthoff is gebaseerd op het levensverhaal van zijn moeder. In Voor wie ik heb liefgehad kijkt Louise Veldman terug op de Tweede Wereldoorlog en haar verloren liefdes. Het verhaal van Vaarmeijer is weliswaar een oorlogsverhaal zoals we er al vele kennen, hoofdpersonage Louise zorgt voor de nodige grappige vernieuwing.
Louise is negentig jaar en woont in een verplegingshuis. Op een dag wordt er een pakketje met oude dagboeken bij haar bezorgd, dat Louise het liefst zo snel mogelijk weg wil gooien. Op aandringen van verpleger Fabio Bonasera laat ze hem de dagboeken uiteindelijk toch voorlezen, terwijl ze zich ondertussen voorbereid op haar eigen einde.
Een vrouw die haar mannetje staat
Louise is niet iemand om mee te sollen, al solt ze zelf met iedereen om haar heen. Ze drinkt alcohol uit melkpakken en verstopt rollen koeken door ze onder het tafelblad te plakken. Het zijn Louise en haar avonturen in het verpleeghuis die het boek van Vaarmeijer zo vermakelijk maken. ‘Het gooien met de sjoelschijven had me geleerd dat je dingen sneller voor elkaar krijgt wanneer je de boel op stelten zet.’ Het verhaal blijft luchtig en grappig, omdat Louise op geen enkel moment in sentimentaliteit vervalt. De oorlog maakt deel uit van haar verleden, maar ze is er nog steeds en dat zal ze iedereen laten weten.
Tweede Wereldoorlog
In de dagboeken lezen we het verhaal van Louise tijdens de Tweede Wereldoorlog. De gebeurtenissen zijn indrukwekkend en schokkend, bijvoorbeeld wanneer Louise bevalt van een kind in een van de werkkampen terwijl ze haar man, die daar als dokter werkt, zoekt. Het leed wordt hier wederom genuanceerd door de manier waarop Louise er nu op terug kan kijken. Zonder sentiment beschrijft ze haar eigen ervaringen en laat ze zien dat ze wel degelijk ook veel liefde heeft gekend. Het is de humor die Vaarmeijers nieuwe roman zo verfrissend maakt, bijvoorbeeld wanneer Louise laat weten hoe ze over haar schoondochter denkt: ‘Mijn eerste kind is verwekt door een nazi, mijn tweede kind is getrouwd met een nazi.’
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
Louise is negentig jaar en woont in een verplegingshuis. Op een dag wordt er een pakketje met oude dagboeken bij haar bezorgd, dat Louise het liefst zo snel mogelijk weg wil gooien. Op aandringen van verpleger Fabio Bonasera laat ze hem de dagboeken uiteindelijk toch voorlezen, terwijl ze zich ondertussen voorbereid op haar eigen einde.
Een vrouw die haar mannetje staat
Louise is niet iemand om mee te sollen, al solt ze zelf met iedereen om haar heen. Ze drinkt alcohol uit melkpakken en verstopt rollen koeken door ze onder het tafelblad te plakken. Het zijn Louise en haar avonturen in het verpleeghuis die het boek van Vaarmeijer zo vermakelijk maken. ‘Het gooien met de sjoelschijven had me geleerd dat je dingen sneller voor elkaar krijgt wanneer je de boel op stelten zet.’ Het verhaal blijft luchtig en grappig, omdat Louise op geen enkel moment in sentimentaliteit vervalt. De oorlog maakt deel uit van haar verleden, maar ze is er nog steeds en dat zal ze iedereen laten weten.
Tweede Wereldoorlog
In de dagboeken lezen we het verhaal van Louise tijdens de Tweede Wereldoorlog. De gebeurtenissen zijn indrukwekkend en schokkend, bijvoorbeeld wanneer Louise bevalt van een kind in een van de werkkampen terwijl ze haar man, die daar als dokter werkt, zoekt. Het leed wordt hier wederom genuanceerd door de manier waarop Louise er nu op terug kan kijken. Zonder sentiment beschrijft ze haar eigen ervaringen en laat ze zien dat ze wel degelijk ook veel liefde heeft gekend. Het is de humor die Vaarmeijers nieuwe roman zo verfrissend maakt, bijvoorbeeld wanneer Louise laat weten hoe ze over haar schoondochter denkt: ‘Mijn eerste kind is verwekt door een nazi, mijn tweede kind is getrouwd met een nazi.’
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
