Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Meesterlijke nieuwe wereld

Anne Oerlemans 28 juni 2020 Hebban Recensent
Hilary Mantel (1952) schrijft korte verhalen, essays en romans. Haar meest bekende trilogie is die over Thomas Cromwell. Ze won met zowel het eerste als het tweede deel de Man Booker Prize en beide romans werden bewerkt voor toneel en televisie. In 2020 verscheen het langverwachte derde deel van de serie en ter ere daarvan werd het eerste deel, Wolf Hall, in vertaling door Ine Willems, in een nieuw jasje uitgegeven bij Meridiaan Uitgevers.

Wolf Hall vertelt het verhaal van Thomas Cromwell, hij vindt in de zestiende eeuw behendig zijn weg naar en door het koninklijke hof van Henry VIII. Na de val van zijn geliefde leermeester kardinaal Wolsey en het verlies van zijn eigen jonge gezin is Cromwell tegen alles en iedereen in bereid om Engeland te hervormen naar de wensen van Henry VIII.

Enige voorkennis van de Engelse geschiedenis en de Engelse vorstenhuizen helpt bij het lezen van Wolf Hall, veel verschillende personages komen in het lijvige boek voorbij. Het maakt dit eerste deel van de Cromwell-trilogie zeker geen gemakkelijk verhaal. Tegelijkertijd slaagt Mantel erin om de zestiende eeuw tot leven te brengen en een verhaal te vertellen dat alle tijden overstijgt.

Een verhaal waarin het geloof, in die tijd onlosmakelijk met de wereld verbonden, een net zo grote rol speelt als het bijgeloof van de koning, de geesten en het hiernamaals zijn verbonden met het leven aan het hof van Henry VIII. Een verhaal vol wonderlijke personages, intriges en wantrouwen. Een verhaal over hervorming, over intellectuelen en de ‘gewone’ man. Een verhaal, bovendien, dat door de auteur op een prachtige manier gestructureerd is.

“Deze zomer van 1533 is een zomer geweest van wolkeloze dagen, aardbeiengelagen in Londense tuinen, gegons van bijen, warme avonden om door rozengangen te wandelen en vanuit de lanen te horen hoe jongeheren debatteren over hun bowls. Zelfs in het noorden is de graanoogst overvloedig. De boomtakken buigen door onder het gewicht van rijpend fruit.”

Mantel gebruikt haar decor en de beschrijvingen van de omgeving om een verhaal op zich te vertellen. Elementen van zowel tragedie als van de komedie en satire worden ingezet om het verhaal van Cromwell eigen te maken. Speciale aandacht is er tijdens het lezen voor de subtiele humor die de auteur in haar werk verweeft.

“Waarheen anders, zegt hij. Hij raapt zijn papieren voor die dag bijeen. Geeft zijn vrouw een klopje, zijn hond een kus. Gaat.”

Deze humor zit vaak niet zozeer binnen de verhaalwereld zelf, hoewel het ook daar aanwijsbaar is, maar eerder nét daarbuiten. De verteller is in Wolf Hall nooit ver te zoeken en het humorrijke commentaar zit verweven in de manier waarop het verhaal en de gebeurtenissen gepresenteerd en van indirect commentaar voorzien worden.

Mantel bewijst met Wolf Hall een meesterlijke verteller te zijn. Elk detail, elke beschrijving, hoe vergezocht op het eerste gezicht ook, draagt iets bij aan het verhaal van Cromwell en zijn tijdgenoten. Het is onmogelijk om al deze nuances en subtiliteiten bij eerste lezing uit het ingewikkelde verhaal te halen en daarom is Wolf Hall een boek dat bij herlezing – en door over het boek met anderen in discussie te gaan – hele nieuwe werelden zal blijven openen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Anne Oerlemans