Allemachtig, wat een traag verhaal

Op een snikhete dag hebben forensisch patholoog Kay Scarpetta en haar kantoormanager Bryce een woordenwisseling in het openbaar, omdat ze liever een stukje gaat wandelen dan zich door hem te laten chauffeuren. Een onschuldig incident, maar iemand meent rechercheur Pete Marino anoniem van het voorval op de hoogte te moeten stellen. Benton, de partner van Kay, vraagt zich af of Tailend Charlie, de cyberstalker van Kay, de anonieme melder kan zijn.

Dezelfde avond eist een andere zaak de aandacht van Kay op. Marino vraagt haar om de dood van een vrouwelijke fietser te onderzoeken die in het park gevonden is. Eenmaal bij het lichaam aangekomen, wordt Kay met raadselachtige feiten geconfronteerd. En daarbij speelt steeds de vraag: zit hier iemand achter die het op Kay gemunt heeft?  

Patricia Cornwell gold ooit als een goede thrillerauteur, maar getuige de recensies (ook op Hebban) van de laatste jaren, keldert haar ster als een baksteen.  ‘Ik ga geen volgende thrillers in de Kay Scarpetta-reeks meer lezen’ en ‘Minimale actie, maximaal geneuzel’ zijn enkele van de beoordelingen. Voornaamste klacht is dat haar boeken ontzettend langdradig zijn geworden, waarbij op het eind plots nog wat ongeloofwaardige spanning wordt gepropt.  

Voor Chaos geldt helaas hetzelfde. Misschien ligt het aan het lome weer in het boek, maar allemachtig, wat een traag verhaal. Het duurt zo lang voor er iets gebeurt. Vanaf het moment dat Marino en Kay naar het lichaam gaan tot het punt dat ze ziet wie de dode is, zit met gemak tientallen pagina’s. En al die tijd zit de lezer gevangen in de gedachten van Kay, die continu aan hetzelfde denkt: hoe ze haar zus Dorothy niet van het vliegveld kan afhalen omdat ze een lichaam moet onderzoeken en hoe ze niet gelijk een mening mag vormen over de feiten die ze waarneemt. Afgezien van twee afsluitende hoofdstukken, beslaat het hele boek een tijdsbestek van nog geen 24 uur; van de late middag tot het eind van de ochtend de volgende dag.

Net als in de vorige boeken, gooit Cornwell pas op het eind nog wat spanning erin, met een schurk die ontzettend kwaadaardig zou moeten zijn, maar die in Chaos net zoveel indruk maakt als een boef uit een Suske & Wiske. Tezamen met een absurde theorie voor alles wat gebeurd is, inclusief krankzinnig moordwapen en heel wat toevalligheden, is dit het zoveelste boek op rij waarmee Cornwell haar fans van het eerste uur van zich vervreemdt. Een Cornwell is geen aanbeveling meer.