Vier stadse Viva-vrouwen in de jungle

Vier vriendinnen, Pia, Rachel, Sandra en Winifred, gaan al zo’n twee decennia elk jaar een weekje met elkaar op vakantie. Vaak zijn dat relaxte all-inclusive vakanties, maar de avontuurlijke Pia heeft ditmaal iets anders op het oog. Zij wil met een raft de wildernis in, onder begeleiding van een jonge gids. De overige drie zien dat niet zitten, maar laten zich toch overhalen.

‘Ik vroeg me af waarom niemand van ons de tegenwoordigheid van geest had gehad om voordat we aan deze tocht begonnen een mes, lucifers of iets anders nuttigs in één van de vele zakjes van onze jacks te stoppen.’

Dat overdenkt Winifred aan het eind van het boek en die ook degene is die het verhaal vertelt. Het lijkt inderdaad gekkenwerk: vier stadse Viva-vrouwen die zonder enige ervaring wel even een tochtje in de jungle zullen maken. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden en die krijgen de vrouwen dan ook volop en in de ergste soort.

Maar voor het zover is krijgt de lezer eerst nog een oppervlakkige introductie van de vier vrouwen. Ze hebben allemaal zo hun eigen persoonlijke moeilijkheden, zoals een scheiding waar ze mee worstelen of een erge ziekte die ze achter de rug hebben.
Erica Ferencik besteedt er niet al te veel tijd aan. De introductie is alleen maar bedoeld om een klein beetje body aan de vier dames te geven voor het avontuur losbarst.

Nacht op de rivier is het debuut van Erica Ferencik. Als een beginnende auteur is ze erg doelgericht aan het schrijven. Het gaat puur om adrenalinekick van de tocht en de rest is bijzaak. Het beschrijven van situaties gebeurt voornamelijk door een aantal bijvoeglijke naamwoorden in een zin te gooien. ‘De chemische stank droop van de oude ramen, evenals de gedempte kreten van de kinderen en het fluitsignaal van de badmeester.’ Dat soort werk, waarbij het nog meevalt dat het fluitsignaal niet schril is.

Ferencik houdt de vaart er flink in. Er is weinig tijd voor de vrouwen om stil te staan bij wat hen allemaal overkomt. Alles staat in dienst van het avontuur. Nacht op de rivier leest daardoor meer als een script voor een film dan een goed uitgewerkt verhaal. Het einde is vrij geforceerd, maar daar kan verder niets over gezegd worden zonder details te verraden.

Nacht op de rivier is als een rafttocht zelf. Aan zo’n tocht doe je mee vanwege de spannende stukken. De kalme stukken neem je daarbij voor lief, omdat die je naar de spanning moeten brengen.