Door een roze bril

‘Door een roze bril’ is het tweede boek van Vannessa Thuyns dat ik heb gelezen en het proeft zeker naar meer! Ze heeft een hele fijne schrijfstijl waardoor je niet kunt stoppen met lezen. Het plot vond ik heel fijn, maar het einde was wel een tikkeltje voorspelbaar. Maar dat vind ik bij de meeste feelgood boeken. Het was desondanks zeker niet saai en ik werd op verschillende momenten in het verhaal toch aardig verrast.

De meeste personages hebben één sterk karaktereigenschap waarop hun positie in het verhaal is bepaald. En omdat dit bij vele een negatieve eigenschap of houding is, heb ik me (voornamelijk in het begin) wel enorm geërgerd aan een aantal van hun. Hoewel dit goed laat zien wat de ernst van de situatie was, kon het naar mijn menig soms wel wat minder. Wat ik wel gek vond is dat op een gegeven moment een belangrijk personage uit het verhaal werd geschreven. Dit zagen we als lezer wel aankomen, maar hebben dit personage zo in de diepte leren kennen dat het me verbaasde dat het vrij abrupt weg was. Ik verwachtte daarom ook steeds een terugkeer, maar die bleef uit.

Ook kende het verhaal verschillende ontroerende momenten, zowel in de goede zin als in de negatieve. Het hoofdpersonage Stella krijgt een hoop te verduren, maar komt zo wel tot de inzichten die haar verder helpen in het leven. Ze heeft het altijd moeilijk gevonden om de stappen te zetten die ze haar cliënten juist aanbeveelt. Het komt wel een enigszins terug op het cliche gezegde dat psychologen / psychiaters zelf degene zijn die mentale hulp het beste kunnen gebruiken.

Ik heb wederom genoten van een heerlijk verhaal van Vannessa Thuyns en kan niet wachten om meer boeken van haar te ontdekken!